بهروزی فر – سال ها پیش از این- در سال های دهه هشتاد- در یکی از شهرستان های استان مدیری داشتیم که تاب دوری خانواده را نداشت و هر هفته و گاه با پرهیزی که می کرد، هر دو هفته یک بار، روزهای پنجشنبه، بعد از اتمام ساعت اداری، بغل دست راننده در خودروی دولتی سوار می شد و 400 کیلومتر راه را تا مشهد می رفت تا جمعه را در کنار همسر و فرزندان، دیداری تازه کند و صبح شنبه، دوباره راه برگشت در پیش می گرفت و چنان می آمد که در شروع ساعت اداری، در دفتر کار خود حاضر باشد. به رفتن و آمدن سرِ موقع و حضور بموقع در محل کار، مقید بود، اما به هر حال جاده است دیگر، یک روز یخبندان بود، یک روز بارانی، یک روز ماشین خراب می شد، یک روز راننده بیمار، یک روز هم … حالا هزینه استهلاک ماشین را به حق مأموریت و اسکان راننده و هزینه ناهار و شامی که در مسیر صرف می شد و… هم اضافه کنید و… تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل! انگار این ماجرای آمد و شدهای مکرر در مسیر محل کار و سکونتگاه اصلی، تمامی ندارد که آقای استاندار در شورای اداری شهرستان سربیشه و برای چندمین بار بر ضرورت استقرار مدیران در محل خدمت شان تأکید کرده و گفته؛ اصلاً برای ما قابل قبول نیست که مدیری در محل خدمتش مستقر نباشد، گویا دکتر قناعت در آن جلسه، خط و نشان هایی کشیده و گفته که یک نفر بعد از انتصاب، تا بخواهد اموراتش را رتق و فتق کند، دو سه ماهی وقت ندارد، بعد از آن دیگر این ترددها و نماندن در محل خدمت، هیچ مفهوم و دلیلی ندارد.حالا با این تذکر آئین نامه ای آقای استاندار در جمع مدیران شهرستان سربیشه، این نکته در ذهن تداعی می شود که برخی هدف شان از حضور در بدنه دولت سیزدهم، تنها رسیدن به یک عنوان سِمَتی و پست مدیریتی است و قطعاً بر این باورند که مهم، تلاش شان برای اثبات خود در رسیدن به میزِ مدیریت است و بعد که خرشان از پل گذشت… که اگر غیر این بود، با وجود تأکید رئیس جمهور، مبنی بر سکونت مدیران در محل خدمت که در خبرهای خبرگزاری ها و رسانه های مختلف هم منتشر شد، اخطار استاندار در شورای اداری استان و در جلسات شورای اداری شهرستان ها به ویژه در زمان معارفه فرمانداران، که به صراحت در اخبار این جلسات نقل شده، و تذکر جدی معاون توسعه مدیریت و منابع استاندار  در جلسه شورای اداری ماه گذشته استان که در جلسه شورای اداری دو هفته پیش هم توسط آقای ناصری تکرار شد، دیگر ذکر این نکته در سربیشه ضرورتی نداشت. جریان عدم اسکان و استقرار مدیران در سربیشه و خوسف ، البته حکایتی تکراری از همان سال های دور است و همواره مورد نقد مردم بوده که به جهت نزدیکی به بیرجند، اغلب مدیران این منطقه پروازی محسوب شده و هر روز بعد از ساعت اداری با خودرو های پلاک قرمز، شهر را ترک گفته و صبح روز بعد برمی گردند، اما این موضوع به سربیشه و خوسف و درمیان و قاینات در جوار مرکز استان خلاصه نمی شود، کمااینکه همین چند ماه پیش، نقد امام جمعه ای را در شورای اداری یکی از شهرستان های غربی استان به همراه داشت و وی از عدم اسکان مدیران منتخب دولت در آن منطقه، گلایه کرد. گلایه ها و نقدها، حکایت از عدم تعهد برخی مدیران به ادای اصلی ترین تکلیف شان است، دارد، این که مدیری، قانون را زیر پا بگذارد و نتواند بدیهی ترین شرط در پذیرش یک مسئولیت را جدی  بگیرد، قطعاً در ادامه راه و انجام دیگر تعهداتش نیز، لنگ خواهد زد و از آن جایی که” رطب خورده، منع رطب نتواند کرد” ، بدون تردید هرگز نخواهد توانست،دیگران در مجموعه های زیر دستی را به انجام وظایف شان مکلف کند. ظاهراً لازم است، این حکایت زیبای امیرکبیر را قاب گرفته بر دیوار اتاق مدیران نصب نماییم؛” از امیرکبیر پرسیدند : در مدت زمان محدودی که داشتی چطور این مملکت رو از هرچه دزد، پاک کردی؟گفت: من خودم دزدی نمی‌کردم و نمی گذاشتم معاونم هم دزدی کند. او هم از این‌که من نمی گذاشتم دزدی کند، نمی گذاشت معاونش دزدی کند و تا آخر همینطور اگر من دزدی می‌کردم تا آخر دزدی می کردند و کشور می شد دزدخانه، همه هم دنبال دزد می گشتیم و چون همه مان دزد بودیم، هیچ دزدی را هم محکوم نمی‌کردیم مردم هم گیج و ویج می شدند”.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)