سالهاست هرکجا مخصوصا در مرزهای شرقی و جنوب شرقی کشور، درگیری های میدانی با اشرار یا گروهک ها یا قاچاقچیان مخابره می شود، ذهنم می رود به این سمت که احتمالا یکی از آنها از هم استانی های من خواهد بود و امروز هم شنیدم یکی از فرزندان استان در درگیری با قاچاقچیان مواد مخدر به شهادت رسید. آوای عزیز فرزندان استان از همان کودکی زیر سایه ی محبت خانواده ها و عشقشان به وطن، رشد کرده اند و خیلی هایشان سالهاست لباس حراست از کشور در دستگاههای انتظامی، نظامی و امنیتی پوشیده اند و در گوشه ای از کشور به پاسداری از مال و جان و ناموس این مردم مشغول هستند. پاسداری از مناطقی که هیچگونه امکاناتی ندارد و جولان قاچاقچیان شده اند. آوای عزیز باید بپذیریم که ما در استان مرزی زندگی می کنیم که مرز در آن ثباتی ندارد و پیوسته اشرار و قاچاقچیان مواد مخدر و سوختکشان جان عزیزانمان و پاسداران این مرز را به خطر می اندازند. سوالم این است که برای ثبات مرز، به غیر از آمارهای همیشگی مسئولان ما چه کردند؟ می دانیم که بیشترین دلیل برای این نوع کارها عدم اشتغال است. اشتغالی که همیشه وعده داده می شود اما در عمل می بینیم که باز بسیاری از جوانان ما در مرزهای شرقی بیکار هستند. امکاناتی ندارند و مجبور به مهاجرت. به بهانه این شهید عزیز می خواهم بپرسم که در مرزهای استان چیکار کرده اید؟ چه امکاناتی آوردید تا اشتغال ایجاد شود تا قاچاقچیان روز به روز کمترشوند تا اینطور فرزندان رشید و برومند استان از پیش ما نروند. این شهید تشیع شد و مسئولان در ردیف اول بودند کاش یک شیرمردی آنجا بود و می پرسید برای اشتغال مردم در مرزها چه کردید؟ من به این شهید تازه علیرضا موذن تمام قد ادای احترام می گذارم و برای خانوادهاش درخواست آرامش و صبوری دارم. به مردم استان نیز عرض تبریک و تسلیت به مناسبت شهادت این شهید گرانقدر دارم . روحش شاد و راهش همیشه پر رهرو.