بهروزی فر – “ما در حال حاضر با بحران کمبود معلم در آموزش و پرورش مواجه هستیم”.با شروع سال تحصیلی و بارها و بارها به قلم افراد مختلف در رسانه های زیادی از یک درد پیش رونده در جسم و روح آموزش و پرورش استان خواندیم و تذکرهای زیاد بی جوابی را هم از دیده گذراندیم مبنی بر اینکه امسال، کمبود معلم، بلای جان مدارس ما در جای جای خراسان جنوبی است و با اینکه به پایان نخستین ماه سال تحصیلی نزدیک شده ایم، هنوز اما برخی از کلاس ها، روی معلم به خود ندیده اند و در بعضی از مدارس، برای نگهداشتن بچه ها سر کلاس، از توان و ظرفیت والدین استفاده می شود. باری به هر جهت! مصلحت بود! یا استیصال! یا نداشتن پاسخی جامع! به هر صورت این اعتراض ها تاکنون از سوی حوزه های متولی بی جواب مانده و نه کسی مسئولیت این اتفاق تلخ را به عهده گرفته و نه مقامی، راهکاری برای رفع این مشکل ارائه کرده است. آنچه البته در ابتدای مطلب آمده، دیگر گلایه والدین از وضعیت بغرنج فرزندان شان در مدرسه نیست، بلکه گفته های معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان کشور است که در جریان سفر به خراسان‌ جنوبی بر آن تأکید کرده و گفته؛ “ما در حال حاضر با بحران کمبود معلم در آموزش و پرورش مواجه هستیم”.حجه الاسلام والمسلمین مبشری، این مشکل را دردی فراگیر و مربوط به کل کشور دانسته و علت بروز آن را تصمیم هایی عنوان کرده است که در سال های گذشته گرفته شده؛” حدود ۹ سال پیش تعداد دانشجویان دانشگاه فرهنگیان را در کنکور به حدود ۳ هزار و ۷۰۰ نفر رساندند که نتیجه آن را امروز در مدارس شاهد هستیم”. تصمیمات غلط گذشته، امروز دردی را سبب شده که دامن بچه های معصوم ما را گرفته است، و قطعاً واکاوی آن چه قبل ترها رخ داده و جویا شدن عواملی که به کاهش پذیرش ها در دانشگاه فرهنگیان انجامیده، دردی از مشکل امروز را درمان نخواهد کرد. دولت اما برای درمان این بیماری راهکارهایی ارائه کرده که از آن جمله افزایش سهمیه پذیرش دانشگاه های فرهنگیان را می توان اشاره کرد که آن هم با وجود نبود فضای کافی و مناسب، حواشی زیادی به همراه داشته و دارد که نمونه هایش را هر روز در اخبار رسانه های رسمی و غیررسمی می بینیم، اما از مشکلات که بگذریم این راهکار حداقل چهار سال دیگر نتیجه خواهد داد، آن زمان که دانشجویان امروز فارغ التحصیل شده و وارد بازار کار شوند و بتوانند مدیریت کلاس ها را به دست گیرند. راهکار بعدی استفاده از ظرفیت نیروهایی است که به افتخار بازنشستگی نائل آمده اند که البته در بیچارگی و استیصال آموزش و پرورش، چاره مطلوبی به نظر می رسد. راهکار بعدی وزارت آموزش و پرورش برای کم کردن مشکلات متأثر از کمبود معلم، برگزاری آزمون های استخدامی بود که به جذب نیروهای جوان تحصیل کرده انجامید، اتفاقی که اگر درست و بموقع انجام می شد، می توانست مؤثر باشد اما سپردن کلاس های با بیش از ۳۵ دانش آموز به نیروهای تازه کار آموزش ندیده که شیوه های کلاس داری را نمی دانند و با چَم و خَم معلمی ناآشنا هستند، به همان اندازه که گره گشاست، مشکل زا خواهد بود و قطعاً خطای بزرگی است که تبعات فراوانی برای این مهمترین و زیربنایی ترین وزارتخانه به همراه خواهد داشت. ما برای جبران کمبود معلم نیاز به نیرو داریم، اما نه به هر قیمتی!! نیروهای تازه واردی که از طریق آزمون استخدامی به بدنه آموزش و پرورش متصل شده اند، اگر با کلاس های ضمن خدمت و دوره های آموزشی بدو خدمت، مسلح به علم لازم نشوند، همان ماجرای استفاده از نیروهای امریه را تکرار خواهند کرد؛ حضور معلمانی بی تجربه در کلاس که قرار است وظیفه تعلیم، تدریس، پرورش و تربیت آینده سازان این مرز و بوم را به عهده داشته باشند.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)