بهروزی فر

افزایش نرخ ارز طی چند ماهه اخیر، بهانه خوبی برای افزایش چند برابری قیمت انواع کالا و خدمات بوده، اتفاق ناخوشایندی که هم به تولید ضربه زد، هم کوچکتر شدن سفره خانوارها را به همراه داشت. حالا دیگر کمتر کسی را می توان دید که به راحتی و بدون دغدغه به خرید برود و بتواند گوشت ، مرغ ، ماهی ، تخم مرغ، موز و … را به طور  یکجا در سبد غذایی خود داشته باشد. قیمت های سر به فلک کشیده، بخش عمده ای از افراد جامعه را بر آن داشته که خوراکی های ارزان قیمت و حتی کم ارزش را با مواد غذایی گران و سالم جایگزین کنند و هدف خیلی ها فقط آن باشد که قوتی به خانه ببرند که شکم زن و بچه شان سیر شود. گرانی و صد البته گران فروشی در حال جولان است، تزئینات و تجملات و فانتزی خریدن ها که کلاً از فهرست خرید خیلی ها خارج شده اما برای تهیه همین مایحتاج و ضروریات که به مغازه ای وارد می شود، امکان ندارد، قیمت ها در مقایسه با یک روز پیش یکسان باشد، بعد از ۵-۶ سالی اطمینان خاطر از ثبات قیمت ها دقیقاً رسیده ایم به روزهای تکراری چند سال پیش، که شب می خوابیدیم و صبح با قیمت های نجومی تر از قبل مواجه می شدیم. دولتمردان و مجلس نشینان و متولیان امر، برای رهایی از این منجلابِ افزایش بی رویه قیمت ها، راهکارهایی ارائه می کنند و طرح هایی پیشنهاد می دهند اما انگار گرانی، لجام گسیخته و هیچ برنامه ای به گَردَش نمی رسد، در این میان تازیانه های قیمت های سرسام آور است که هر لحظه بر بدن نحیف قشر ضعیف جامعه می نشیند و هر روز کبود و کبودترشان می کند. با این اوضاع ناخوش احوال! کار به جایی رسیده که بخش عمده ای از پدرها، آرزو می کنند فرزندان شان از آنها مطالبه و درخواستی نداشته باشند، کارمندان با همان آب باریکه حقوق، سر و ته ماه را به سختی هم می بندند و کارگران روزمزد، شرمنده تر از قبل در جستجوی کاری هستند تا بتوانند حداقل نانی به خانه ببرند. و در این وانفسای چه کنم چه کنم های نان به سفره رساندن ها، بیچاره آن خانواده ای است که فرد بیماری در خانه دارد. تأمین هزینه های کمرشکن دارو و درمان که در هر وضعیتی بخش زیادی از درآمدِ داشته و نداشته خانواده را می بلعد، دغدغه ای فزون تر بوده و مشکلی است که جز با پول حل نمی شود. حالا در چنین شرایطی، ویروس کرونا هم که افسار پاره کرده و پایش را بر گلوی دنیا گذاشته است، همان حکایت قوز بالای قوز شده و در کنار بالانشینی ارز، به خاموشی چرخ تولید و  بیکاری خیلی ها و خانه نشینی برخی ها دامن زده و جیب ها را خالی تر کرده است، و وای بر خانواده ای که در چنین اوضاع نابسامانی، میزبانِ مهمان ناخوانده کرونا شوند. کارشناسان هزینه درمان کرونا در ایران را بین ۴۰۰ هزار تا حدود ۲۵۰ میلیون تومان تخمین می‌زنند. این هزینه با توجه به شرایط بیمار و نیاز او به آی‌سی‌یو یا خدمات ویژه متغیر است. معاون وزیر بهداشت نیز به این موضوع، صحه می گذارد و می گوید: میانگین هزینه روزانه بیمار کرونایی بستری در بخش عادی برای بیمارستان، ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان و بستری در بخش آی سی یو نیز حدود ۴.۵ میلیون تومان است. بررسی مدارک درمان یکی از شرکت‌های بیمه‌ای نیز نشان می‌دهد اگر بیمار نیازمند بستری در اتاق ایزوله باشد، هزینه ای بین ۲۵ تا ۳۵ میلیون تومان برای بیمارستان به همراه دارد و اگر فقط نیاز به درمان دارویی داشته باشد باید ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان هزینه کند، اما اگر بیماری حاد باشد و نیاز بیمار به همه این موارد افتد، هزینه درمانش بین ۳۰ تا ۷۰ میلیون تومان خواهد بود. حالا اگر فرد، بیماری زمینه ای نداشته باشد، محیط منزلش برای رعایت شرایط قرنطینه ای مناسب باشد، کسی را هم در خانه داشته باشد که بتواند با حفظ همه شیوه نامه ها، او را تیمار و پرستاری کند و… و به هر صورت حال و اوضاعش مناسب باشد، کمترین هزینه هایی که متحمل می شود را چنین برمی شمارند؛ ۱ – اولین مورد تست کروناست که جزو لاینفک درمان است و گفته می شود بین ۳۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان هزینه در بردارد. ۲ – دو هفته تا بیست روز از کار افتادگی و دوری از محیط کار، که اگر کارمند یا معلم باشد، به نوعی باید برای جبران این روزها، وقت و انرژی صرف کند و چنانچه کارگر به ویژه از نوع روزمزدش باشد، قطعاً این روزهای بی پولی را با هیچ چیز نمی تواند تلافی کند. ۳ – داشتن یک مراقب و پرستار دائمی که بتواند با رعایت کامل دستورالعمل های بهداشتی، هم خود را از گزند بیماری مصون بدارد، هم این که شش دانگ حواسش به فرد بیمار باشد و مدام با گرفتن تب و دادن به موقع داروها، وضعیتش را کنترل نماید، عملاً این فرد هم، چنانچه شاغل باشد باید قید کار را بزند و در کنار بیمار، در خانه بماند. ۴ – خرید ماسک به تعداد خیلی زیاد؛ چرا که فرد مبتلا باید مرتب ماسک طبی بزند و در فاصله های کوتاهی ماسکش را تعویض نماید، اطرافیانش نیز باید این نکته را مد نظر قرار دهند و به خاطر داشته باشند که ماسک پارچه ای و قابل شستشو در این شرایط اصلاً کارایی ندارد. در یک نگاه خوشبینانه اگر فرد بتواند ماسک ۱۲۰۰ تومانی پیدا کند، با احتساب بسته ای ۶۰ هزار تومان، ۱۰ بسته که بخرد، می شود ۶۰۰ هزار تومان ناقابل! ۵ – تأمین مواد شوینده و گندزدا در حجم زیاد؛ محیط آلوده باید مرتب ضدعفونی شود. اتاق قرنطینه فرد بیمار، حمام، سرویس بهداشتی و روشویی بعد از هر بار استفاده فرد مبتلا به کرونا، باید به طور کامل گندزدایی شود،حساب و کتاب تهیه حداقل ها در این زمینه با خودتان! ۶ – تأمین دارو در شرایطی که عنوان می شود قیمت داروهای کمیاب گاهی تا ۲۰ میلیون تومان هم می‌رسد، و صد البته شرکت های بیمه ای تنها درصد اندکی از این هزینه ها را پوشش می دهند و چنانچه فرد از بیمه درمانی محروم باشد که قطعاً تأمین همه هزینه ها به عهده خود اوست. ۷ – خرید میوه؛ به منظور تأمین نیاز فرد بیمار به انواع ویتامین ها در راستای مقاوم سازی بدن در مقابل بیماری که با وجود قیمت های فضایی برخی میوه ها، خرید آنها هزینه بر است ولی می توان تصور کرد وقتی قرار است فرد بیمار، به طور مرتب و چند بار در طول روز آب هویج، آب سیب و آب پرتقال بخورد، باید روزی چند جعبه میوه به خانه بیاید تا این نیاز را پاسخ گوید، و این یعنی صرف هزینه ای بیش از آن چه در شرایط عادی اتفاق می افتاده است ۸ – تهیه غذای سالم و مغذی؛ آن چه می تواند به مقاوم سازی بدن فرد بیمار بینجامد و تحمل درد را بر او آسان کند و طول درمان بیماری را کاهش دهد، قطع به یقین، مقاوم سازی بدن از طریق تغذیه درست است. فرد مبتلا به بیماری کووید-۱۹ باید سیستم ایمنی قوی داشته باشد و این امر محقق نمی شود مگر این که سوپ و غذای گرم مورد نیازش با انواع گوشت سفید و قرمز غنی گردد، در غیر این‌صورت با تشدید عوارض بیماری مواجه می شود که هم طول درمان را افزایش می دهد، هم به مراقبت های ویژه و بستری شدن در بخش ICU نیاز پیدا می کند و هم این که چند قدم به مرگ و نیستی نزدیک تر می شود و … به این ترتیب می توان گفت، کرونا فقط بیماری عجیبی نیست که هر روز در حال جهش و تغییر است، بلکه گران هم هست و قطعاً ابتلای به آن، هزینه های سنگینی را بر خانواده تحمیل می کند.
حالا این رقم های بالا را در تعداد بیمارانی اضافه کنید که به گفته معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی تا ظهر بیستم مهرماه- دو روز پیش- شمارشان در بیماران بستری شده با علائم حاد تنفسی به ۲۹۲ نفر می رسد و از این تعداد ۱۴۸ نفر مبتلای قطعی به کرونا بوده اند، و البته هزینه های نگهداری ۲۶ بیمار کرونایی در بخش مراقبت های ویژه را نیز به این آمار اضافه کنید… سرتان سوت می کشد! آری رقم ها خیلی شگفت آور و بدون تردید وحشتناک است!! این که در همان تاریخ بیستم مهرماه اعلام می شود، بیرجند در شمار ۴۵ شهرستان آلوده کشور قرار گرفته، یعنی با دست خودمان و تنها به دلیل رعایت نکردن کوچکترین پروتکل ها، خود را به دردسر بزرگی انداخته ایم. به راستی که تنها راه فرار از این منجلاب حذف کالای گران کووید-۱۹ از سبد خرید و جایگزینی آن با یک ماسک ۱۲۰۰ تومانی است.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ ارسال بفرمایید)