بهروزی فر- امروز یکشنبه بیستم تیرماه، مصادف با آخرین روز ذیقعده، سالروز شهادت امام گرانقدری است که جود و سخایش، شهره آفاق و انفس بوده و هست. حضرت امام جواد(ع) در دهم رجب المرجب سال ۱۹۵ هجرى قمرى در شهر مدینه دیده به جهان گشود. در وصف این مولود فرخنده، همین بس که امام علی بن موسی الرضا (ع) فرمودند؛ “این فرزندی است که با برکت‌تر از او برای شیعیان ما متولد نشده است”. این امام همام در ۸ سالگی و بعد از شهادت پدر نازنینش، ردای امامت به تن کرد و بعد از ۱۷ سال راهبری مردم جامعه، به زهر کین، مسموم و به شهادت رسید. امام جواد(ع) به عنوان جوان ترین امام ما شیعیان، همچون دیگر ائمه(ع) متصف به صفات جلیله فراوان است که داشتن اخلاق حسنه، علم فراوان، تقوا، پارسایی، ادب، گشاده رویی با دوست و دشمن، حرّیت و آزادمنشی، جود و سخاوتمندی و… پاره ای از این ویژگی های اخلاقی می باشد. در انبوه خصایص و خصایل نیکوی این امام والامقام، حسن خلق و اخلاق حسنه، ویژگی بارزی است که امام جواد (ع) و دیگر ائمه، آن را از جد بزرگوارشان، حضرت رسول(ص) به ارث برده اند، کما این که در قرآن هم به مسلمانان توصیه شده که در تمام مراحل رفتار و زندگی خود، از پیامبر(ص) الگو بگیرند. بدون تردید هیچ واژه ای به اندازه حُسن خُلق نمی تواند نشان دهنده روح زلال، طبع بلند و رفتار با جذبه یک فرد باشد، ویژگی ارزشمندی که به عنوان برجسته ترین رفتار یک مسلمان تعیین شده، معیار کمال ایمان یک مؤمن است و از همه مهمتر این که هدف از رسالت رسول اکرم (ص) می باشد که فرمود؛ “إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ؛ من تنها برای تکمیل فضایل اخلاقی مبعوث شده ام”. اسلام که جامع الاطراف است و هر چیز را در جایگاه خود، نیکو دیده ، برای تنظیم روابط اجتماعی انسان‌ها، آداب و وظایفی تعیین کرده و پایه آن را بر ایمان به خدا، فضیلت و انسانیت بنا نهاده است،تعالیم اسلام در این زمینه به قدری با فطرت انسان، هماهنگ می باشد که اگر به آن عمل شود، سیمای زندگی، رنگی زیباتر به خود می گیرد. از نگاه اسلام، روابط اجتماعی انسان ها بر اصول خیرخواهی، مودت، حسن ظن و مواردی از این دست بنا شده، به این معنا که مسلمانان باید نیت شان را نسبت به برادران دینی خود نیکو و زیبا گردانند، اندیشه خیرخواهی، نصیحت، دوستی و سعادت دیگران را در سر بپرورانند و از توطئه چینی بپرهیزند. امام علی(ع) به نیکویی به این موضوع اشاره کرده و فرموده اند؛ “خدای سبحان دوست دارد که نیت انسان درباره همنوعانش نیکو و زیبا باشد”. تکلیف ما مسلمانان این است که از اخلاقیات، رفتار و کردار ائمه به عنوان الگوهایی شایسته، بهره کافی ببریم، حال سؤال اینجاست، چقدر توانسته ایم در این ادای تکلیف موفق باشیم؟! در همین موضوع حسن خلق و اخلاق حسنه، توانسته ایم، موقعیت خود را با معیارهای ائمه و تکلیفی اسلام، وفق دهیم؟! بنا به نوشته های” آیت الله مکارم شیرازی” در کتاب” اخلاق در قرآن”، برخی از خصلت های اخلاقی ما در حوزه اجتماعی عبارت هستند از؛” غبطه، حسد، تواضع، تکبر، حسن ظن، عدالت، ظلم، عفت و سخاوت”. به استناد آیات کلام ا… مجید؛ “قسط و عدل، صبر و شکیبایی، رحمت و مهربانی،نیکوکاری نسبت به والدین،صله رحم، انفاق به تنگدستان و یتیمان، وفای به عهد، ادای امانت و درستکاری در معامله”، از ارزش‌های اخلاقی تأکید شده، می باشند. کلاهمان را قاضی کنیم و منصفانه عملکردمان را به داوری بنشینیم، به جرأت می توان گفت؛ باری به هر جهت، هیچ کدام مان این ارزش ها را به طور کامل در وجودمان نهادینه نکرده ایم و فاصله هامان برای دستیابی به ویژگی های یک انسان کامل مدنظر اسلام،بیشمار است. بی گمان مناسبت های تقویمی، علاوه بر یادآوری یک ماجرا و اتفاق خاص، فرصت های مناسبی برای تلنگر خوردن است.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
