- هرم پور
- می گویند چرا درباره حجاب بانوان شهر و استانت نمی نویسی؟ وضعیت را دیده ای؟ می گویم بله. هم دیده ایم و هم خیلی نوشته ام. آخرش که چی. چیزی که امثال من بنویسند یک درد دل ساده و نهایتاً شاید یک رفع تکلیف از تعهدمان در قبال فرهنگ جامعه باشد، در حالیکه نخ اصلی حجاب در دست دستگاههاست، نه امثال من. می پرسند مثلا کجاها؟ می گویم اکثر دستگاهها؛ استانداری. فرهنگ و ارشاد. تبلیغات اسلامی. ورزش و جوانان. آموزش و پرورش. دانشگاهها. حوزه های علیمه. سازمانهای مردم نهاد، شورای شهر و خیلی جاهای دیگر. می پرسند یعنی می گویی کم کاری می کنند؟ می گویم کم کاری نمی کنند. اتفاقاً خیلی هم دلسوز هستند. اما چون گاهی تحلیل درست ندارند، به موازات جامعه پیش نمی روند و عقب افتاده اند و نفس نفس می زنند. می پرسند یعنی واقعاً اینقدر بی خیال شده ای؟ می گویم بی خیال نشده ام. من هم مانتوهای باز و تن پوش های چسب و بدن نمای بانوان شهرم را می بینم. من هم فریاد ابتذال شرم آور این روزهای شهرم را می شنوم. من هم می بینم که در خلأ گرفتاری به ابتلای بزرگ کرونا، دیگر خیلی کسی به این وضعیت فاجعه بار که هر روز ابعادش بیشتر می شود کاری ندارد.من هم مثل شما خیلی از روزها و شبها شرمم می آید در خیابانهای این شهر قدم بزنم از بس از بعضی در و دیوارهایش هوس و شهوت می بارد. من هم نگران آینده هستم. من هم مثل بعضی از شما خون دل می خورم. می گویند خب. پس چکار می کنی؟ تو هم مثل ما در خانه نشسته ای و کمتر بیرون می آیی؟ می گویم چرا اینکار را بکنم؟ اول از همه معتقدم این بانوان عزیز شهرم، خواهرانم هستند، پس یک تعهد اخلاقی نسبت به آنها دارم. اما قبل از این تعهد اخلاقی در قبال حجابشان، یک تعهد انسانی در قبال مهربانی، انسانیت و درک درست از شرایط و خواسته هایشان دارم.منطقی می بینم و منطقی فکر می کنم و سعی می کنم بفهمم که چرا اینطور می پوشند و اینطور می آیند و می روند؟ دوم از همه برای خودم یک قانون و شیوه در زندگی تعریف کرده ام و گذاشته ام روی میز دلم. هر وقت توی خیابان، داخل مغازه ای، درکوچه و پس کوچه ای، بانویی از شهرم را با این وضعیت می بینم در دلم خودم خطاب به او می گویم؛ خواهرم! زیبایی نعمت و امانت توست. چه نعمت سرشاری. اصلاً شما زیباترین بانوی استان و کشورم. خب. حالا به جز این زیبایی چه چیزی در چنته ی علم و فرهنگ و ادب داری که بریزی روی دایره ی ادعاهایت؟ چهره ات درست. اندامت بیست. تیپت بی نقص. اصلاً اصل جنفیر لوپز و آنجلیا جولی. بگو ببینم چند تا کتاب خوانده ای؟ موسیقی چی گوش می کنی؟ چند ساعت در هفته ورزش می کنی؟چند تا تکنیک مواجهه با شرایط بحران روحی را یاد گرفته ای؟ چقدر با دوستانت اهل مدارا و صبر و گذشتی؟ چقدر اهل مهربانی و احترامی؟ چقدر از اقتصاد جامعه و فرهنگ شهر و استانت چیزی به یاد داری؟ چند بیت شعر حفظی؟ زبان دوم هم یاد گرفته ای؟ چه هنرهایی بلدی؟ کلاً بگو ببینم با این صورت زیبا که با آن مانتوی شیشه ای جلوباز فکر میکنی کلی به هیبتت اضافه شده، روی ترازوی انسانیت که بگذاریمت، چقدر می ارزی؟ اصلاً این حرف جناب مولانا را قبول داری که «صورت زیبا نمی آید به کار. حرفی از معنی اگر داری بیار»؟ می پرسند خب بعدش. می گویم سوم از همه اینکه کاملاً معتقدم ما جزئی از ظرفیت کل جهان هستیم و لاجرم آن شرایطی را که در حوزه فرهنگی و اجتماعی بخشی از جهان در نیم قرن گذشته تجربه کرده است ما هم باید تجربه کنیم. بحران حجاب و هویت هم بخشی از آن است. می گویند یعنی ناگزیز از پذیرش این شرایط هستیم؟ یعنی دست روی دست بگذاریم تا پنجاه سال بگذرد و شرایط عادی شود؟ می گویم اصلاً. اما اینکه اولویت را به بحث «چگونگی» بد حجابی بدهیم و از «چرایی» بدحجابی غفلت کنیم کاملاً اشتباه است. چهل و دو سال از انقلاب می گذرد. در بحث حجاب علیرغم همه ی دغدغه ها هر سال بدتر از پارسال شده ایم. خب پس تصمیم هایمان اشتباه بوده است. مثلاً هفته قبل هفته عفاف و حجاب بود. یک جاهایی دیگر به مسخره بازی رسیده. بانوی محترم کارمندی در همین بیرجند که جزو مدلهای اینستاگرامی است و شرمت می آید کسی ببیند صفحه اش را دنبال می کنی، چون در محل اداره چادر و چارقدش درست بود، جایزه عفاف و حجاب می گرفت!! می پرسند حرف آخرت در بحث حجاب چیست؟ چون واقعاً نگران آینده هستیم. می گویم نسل دهه هفتادی و هشتادی ها و حتی نودی ها را رها کنید. آنها که در بحث حجاب به مدد تصمیم های نابخردانه ی ما، از دست رفتند. اگر دلتان می سوزد بچسبید به پرورش دهه هزار و چهارصدی ها. یعنی نسلی که از سال ۱۴۰۰ به بعد متولد خواهند شد. در بحث حجاب، جز به پرورش فکری و فرهنگی بچه ها به چیز دیگری فکر کنید، اشتباه محض کرده اید. شک نکنید. می گویند مصداق بده چکار کنیم؟ می گویم از شوراهای عریض و طویل، از حرف و شعارها، از دستورالعمل ها و بخشنامه های کم زور یا بی زورتان کم کنید و به عمل بچسبید. می گویم برای بچه ها اعتبارات خاص کنار بگذارید و کتاب بنویسید، بازی تهیه کنید، الگو بسازید، و روی ذهنشان کار کنید. می گویم هر جا و در هر مسندی هستید، به نوبه خودتان پدر و مادرهای خوبی تربیت کنید تا غصه حجاب فردای بچه ها را نداشته باشید.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)
کاری – در سال ۱۴۰۰ ویدئوی حیوان آزاری در شهرستان زیرکوه خراسان جنوبی در فضای مجازی
