بهروزی فر – هر مجموعه اداری و سازمانی، بخشی از اجتماع امروزی است که بنا به سیاست کاری و حوزه اختیارات و وظایفی که برایش تعریف شده، به منظور تسهیل در روند امورات افراد جامعه شکل گرفته است. این مجموعه سازمانی از بخش های مختلف تشکیل شده و با حضور افرادی با تخصص های متفاوت، به ارائه خدمات به جامعه مشغول است و آن چه همچون نخ تسبیح، عوامل گوناگون این مجموعه را به هم متصل نگه می دارد و به امورات سامان می بخشد، مدیر آن است. براساس یک تعریف جامع؛ مدیر، مهمترین عامل در حیات، رشد و بالندگی یا برعکس رخوت و نابودی سازمان به شمار می رود. مدیر با تصمیمات درست و کارشناسی،روند حرکت از “وضع موجود” به سوی “وضعیت مطلوب و ایده آل” مجموعه را هدایت می کند و به جهت اهمیتی که برای حوزه کاری خود قائل است، برای ایجاد آینده ای بهتر، همواره در تلاش و تکاپو ست و خود را به آب و آتش می زند تا رضایت کارکنان و زیر دستان خود در مجموعه و نیز ارباب رجوع یا همان جامعه هدف خود را در اجتماع را جلب نماید. در وصف ضرورت و اهمیت وجود مدیر در هر مجموعه، همین بس که مولا علی علیه السلام می فرمایند؛ مردم از وجود امیر حاکم (مدیر) ناگزیرند، چه خوب و چه بد” و امام رضا علیه السلام نیز فرموده اند؛” ندیدیم گروهی از مردم و ملتی از ملت ها، زندگی بادوام داشته باشند، مگر این‌که سرپرست و قیّم داشته‌اند؛ زیرا در امر دین و دنیا، چاره‌ای جز وجود سرپرست و پیشوا نیست”. به گواه این دو حدیث شریف و باستناد پژوهش ها و تحقیقات صورت گرفته، هر جامعه برای حرکت منسجم و رو به جلو، ناگزیر است تحت نظارت یک فرد به عنوان مدیر باشد، شخصی که به لحاظ توانمندی، استعداد، کارایی، ارتباطات درون و برون سازمانی و… بر دیگران همتراز خود افضل است. امام علی علیه السلام به عنوان نمونه و اسوه همه مدیران عالم، برای یک مدیر، ۲۴ ویژگی شخصیتی تعریف کرده اند که عبارت است از؛ صبر و تحمل، صداقت، امانتداری، آگاهی و تخصص، پرهیزگاری، عدالت، دوری از بدرفتاری، مهربانی، توجه به وضع معیشتی کارکنان، برخورد منصفانه با فرودستان، مصمم بودن در اجرای برنامه ها، توانایی انسجام دهی و حفظ جامعه، نظم، تعهد در برابر هدف، توانایی شناخت خویشتن، آگاهی از تحولات اجتماعی، آشنایی به تکلیف، پاکسازی محیط از چاپلوسان و تملق گویان، رفتار ملایم، انتقادپذیری، رعایت اعتدال در امور، تشویق و تنبیه اصولی و عادلانه و به دور از حب و بغض فردی، حفظ اسرار و در نهایت آینده‌نگری. مرور چندباره این ویژگی ها و خصایص و نیز ملاک قرار دادن آنها به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی وضع موجود، به راحتی به ما می گوید که مدیرانی که در جامعه ما علی الخصوص خراسان جنوبی در حوزه های مختلف به کار گمارده شده و مشغول ایفای وظیفه اند، چه جایگاهی دارند و آیا توانسته اند از بهترین الگوی مدیریتی خود تبعیت کنند؟! آیا مدیران ما توانسته اند با تقویت سعه صدر در شخصیت فردی خود، به منتقدان واقعی جایگاهی مهم ببخشند یا به درجه ای از یقین رسیده اند که حوزه کاری خود را از لوث وجود متملقان و بادمجان دور قاب چین ها پاک سازند و برای ادامه راه خطیری که در پیش گرفته اند، خود را از بزرگنمایی اقدامات و تعریف و تمجیدها بی نیاز سازند؟! آیا تشویق و تنبیه ها به درستی و به دور از اعمال نظرهای شخصی و با لحاظ شاخصه های کارشناسی واقعی صورت می گیرد یا نه، آنان که زبان مدیحه سرایی شان چرب تر است و پله های بهتری برای صعود مدیران به جایگاه های برتر می باشند، در این قاعده، جایگاه ویژه تری دارند؟! آیا شاخصه تدبیر و آینده نگری در برنامه ریزی ها جایگاهی دارد و به جرأت و بدون اکراه می توانیم بگوییم که آن چه در یک مجموعه مدیریتی موجود پی ریزی می شود، می تواند به رفع مشکلات جامعه بینجامد و گرهی از مسایل بگشاید و انجام آن، راه رسیدن به تعالی را هموارتر می سازد و آیندگان نیز از آن به نیکی یاد خواهند کرد؟! آیا ویژگی های مورد تأکید امام علی علیه السلام-این کامل ترین انسان بر کره خاکی- در مدیران در تراز اسلام و شایسته خدمتگذاری به مردم استان ما تبلور یافته است؟!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
بهروزی فر – پرده اول؛ با مهر تأیید نمایندگان مجلس شورای اسلامی به تمامی وزرای
