مهدی آبادی – نرخ بیکاری استان دو درصد کاهش یافت و از 7.8 درصد در سال گذشته به 5.8 درصد در سال جاری رسید. خبر مسرت بخش و امیدوارکننده ای که در سایه برجسته شدن خبرهای منفی دیده نشد و یا به آن خوب پرداخته نشد. شما حتما بارها بارها درباره نرخ بیکاری و اشتغال خبرهایی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی خوانده اید و همیشه از نبود شغل مناسب برای جوان گلایه داشتید اما بپذیریم استان ما یکی از موفق ترین استان های کشور در کنترل بیکاری بوده و هست و همیشه در رتبه های برتر کشور در حوزه اشتغال قرار داشته است. کمی به این آمارها دقت کنید. از ابتدای دولت سیزدهم سرمایه گذاری های خوبی در استان داشته ایم. بیش از هشت هزار و 500 میلیون تومان سرمایه گذاری با رشد 28 درصدی، دو برابر شدن طرح های سرمایه گذاری خارجی با 20 پروژه ، رشد سه برابری تسهیلات پرداختی بانک‌ها با بیش از هفت هزار 750 میلیارد ریال، اختصاص ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان برای تکمیل پروژه‌های نیمه تمام استان در سال گذشته، احیای 199 واحد تولیدی در سال گذشته، ثبت 17هزار و 900 هزار اشتغال در سامانه رصد تا پایان فروردین ماه امسال و… این موارد فقط گوشه ای از اقدامات دولت سیزدهم در استان در جهت کاهش نرخ بیکاری بوده که باعث افزایش نرخ مشارکت اقتصادی به 42 درصد شده است. این آمارها دلگرم کننده و امیدبخش هستند به شرطی که استمرار داشته باشند. این را هم باید بدانیم فرمول بدست آوردن نرخ بیکاری و اشتغال در همه کشورها یکسان هست و فقط در برخی از جزئیات مانند تعریف اشتغال در بین برخی از کشورها تفاوت دارد. یعنی اگر ما به نرخ بیکاری یا اشتغال یک کشور اشاره می کنیم این را هم باید بپذیریم که همان فرمول در کشور ما هم مورد محاسبه قرار می گیرد. اما چرا با وجود اینکه آمارهای اقتصادی کشور و استان مثبت و روبه رشد است، این آمارها در بین بخشی از مردم مورد تردید قرار می گیرد؟ و سوالاتی از این دست که اگر نرخ بیکاری کاهش داشته چرا تعداد افرادی که به دنبال کار هستند، در حال افزایش است، همیشه در صحبت های آن بخش از شهروندان وجود دارد. اگر از تحریم های بین المللی که چند سالی هست بر اقتصاد و معیشت مردم سایه انداخته بگذریم به یک دلیل مهم می رسیم. افزایش تفاوت حقوق و مزایا در کارها و فعالیت های اقتصادی مختلف باعث افزایش تقاضا برای بدست آوردن برخی از مشاغل و به تبع آن کاهش تقاضا در شغل های دیگر شده است. هرچند این نابرابری پرداخت مزایا از قدیم الایام بوده اما شرایط اقتصادی کنونی کشور باعث شده که بیشتر به چشم بیاید. افرادی که به دنبال یک حداقل حقوق برای زندگی هستند به دلیل افزایش شکاف درآمدی یا همان ضریب جینی از وضع موجود ناراضی اند و به اصطلاح تن به برخی از کارها نمی دهند و یا اگر در کار و شغلی فعالیت می کنند، از آن احساس رضایت ندارند . آخرین آمار از شاخص ضریب جینی در استان نیز نشان می دهند که این نابرابری افزیش داشته است. ضریب جینی عددی است بین صفر و یک که برای سنجش نابرابری درآمدی و مطلوبیت توزیع درآمد از آن استفاده می شود. این ضریب هرچه به صفر نزدیک تر باشد نابرابری درآمدی کمتر و هرچه به یک نزدیک تر باشد وضعیت توزیع درآمد در جامعه نامطلوب تر است. براساس گزارش مرکز آمار ضریب جینی خانوار های شهری استان از عدد 0.3475 در سال 1400 به 0.3539 افزایش داشته که رتبه 26 کشور را در اختیار داریم. رتبه استان در خانوارهای روستایی نیز 28 کشور است. با این تفاوت که در سال گذشته ضریب جینی خانوارهای روستایی استان عدد 0.3633 بود، این عدد در سال گذشته کاهش داشته و به عدد 0.3536 رسیده است. آنچه گفته شد به این معنی است با اینکه حرکت دولت سیزدهم در شاخص های اقتصادی به ویژه نرخ بیکاری روبه رشد بوده است و نوید روزهای بهتر را می دهد اما نابرابری درآمدی در بین شغل های مختلف باعث تردید در آمارهای اعلام شده توسط بخشی از مردم شده است که می طلبد دولت و مسئولان استان تلاش بیشتری در حوزه کاهش نابرابری و دستمزدها داشته باشند تا دستاوردهای اقتصادی به طور شفاف تر برای هم استانی ها قابل لمس گردد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)