بهروزی فر – خبرها را با هم مرور می کنیم: (۲۷ آذر ۱۳۹۷)؛ ​رئیس اورژانس اجتماعی خراسان جنوبی گفت: همسرآزاری در رتبه دوم آسیب‌ های اجتماعی در استان است. ( ۳ تیر ۱۳۹۸)؛ مدیرکل پزشکی قانونی خراسان جنوبی گفت:   ثبت پرونده‌های همسر آزاری در خراسان جنوبی نسبت به سال گذشته ۱.۶ درصد رشد داشته است. (۳ اردیبهشت ۱۳۹۹)؛ معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری خراسان جنوبی گفت: در ۶ ماهه آخر سال ۹۸  تعداد  ۵۴۹ مورد پرونده همسر آزاری داشتیم که نسبت به مدت مشابه در سال ۹۷، حدود ۴۱ درصد افزایش یافته است. (۱۳ تیر ۱۴۰۰)؛  معاون امور اجتماعی بهزیستی خراسان جنوبی گفت: طی سه ماه ابتدای سال ۱۴۰۰ تعداد یک هزار و ۵۸۸ تماس مرتبط با گروه های هدف برنامه اورژانس اجتماعی به خط ۱۲۳ گزارش شده که بیشترین آنها در مورد اختلافات حاد خانوادگی، کودک آزاری، اقدام به خودکشی و همسرآزاری بوده است. (۲۵ تیرماه ۱۴۰۱)؛ مدیرکل بهزیستی خراسان جنوبی گفت: همسر آزاری و کودک آزاری در صدر تماس های واصله به سامانه ۱۲۳ است. حالا به این اخبار، صحبت های مدیرکل وقت بهزیستی استان در تیرماه ۱۳۹۹ را هم اضافه کنید که؛ در سال گذشته بیشتر زنان آزار دیده در رده سنی -۳۴ ۳۰ سال قرار داشتند و خانه دار بودند، بیشتر افرادی که مورد اذیت و آزار واقع می‌شدند سطح تحصیلات ابتدایی داشته اند و اما نمی‌توان صد درصد گفت بین بالا بودن سطح تحصیلات و کاهش همسر آزاری ارتباط مستقیم وجود دارد. این ها نمونه های خبرهایی از حوزه های مختلف است و البته مربوط به نوعی آسیب اجتماعی که پایه های خانواده به عنوان بنیادی ترین نهاد جامعه را به زوال می کشد و بروز نابهنجاری های رفتاری همچون خودکشی، فرار از منزل، ارتکاب سرقت، اعتیاد و… را تشدید می کند. اگر چه آمار دقیقی از میزان خشونت های خانگی، کتک‌ کاری زوجین و طلاق‌های ناشی از بدرفتاری و همسرآزاری در دست نیست،اما آمارهای مرکز آمار ایران- تیرماه ۱۴۰۰ – نشان می دهد؛ مجموع موارد معاینات مدعیان همسر آزاری جسمی در بهار، تابستان، پاییز و زمستان ۹۹ حاکی از آن است که تعداد ۸۰ هزار و ۱۸۷ مورد معاینه جسمانی در این خصوص توسط پزشکی قانونی انجام شده که سهم زنان مدعی همسر آزاری جسمی از این معاینات ۷۷ هزار و ۹۶ مورد معاینه و سهم مردان مدعی همسرآزاری جسمی  ۲ هزار و ۹۹۱ مورد معاینه بوده، در واقع زنان مدعی همسرآزاری جسمی، ۹۶ درصد و مردان مدعی همسرآزاری جسمی، چهار درصد از کل معاینات مربوط به مدعیان همسرآزاری جسمانی پزشکی قانونی طی سال ۹۹ را به خود اختصاص داده‌اند…. همین گزارش های مختصر به خوبی گواه این است که خانواده، برای بخشی از افراد جامعه پناهی امن نیست. همسر آزاری اگر چه در نگاه سطحی، زد و خوردها و کتک کاری ها را تداعی می کند، اما در انواع مختلف جسمی،جنسی، روانی، کلامی، احساسی، فیزیکی، اقتصادی و محدودیت های شدید مالی، دلیلی است برای آن که فرد در محیط خانواده، احساس آرامش نکند و خانه را مأمن و ملجأ خود نداند. و این همه در حالی زیر پوست شهر در حال رخ دادن است که برای هر کدام از این خشونت ها – توهین، فحاشی، افترا، ضرب و جرح‌ و… – مجازات های ویژه ای در قانون دیده شده و مجرم را به حبس، شلاق، پرداخت دیه، قصاص و… محکوم می نماید. این که این آسیب اجتماعی چرا رخ می دهد؟ چرا زوجی که با هزار امید و آرزو، پای سفره عقد می نشینند تا زندگی زیر یک سقف را تجربه کنند، با هم کنار نمی آیند و به سیم آخر می زنند و دست به آزار یکدیگر می یازند؟ چرا آمارها، حکایت هر سال دریغ از پارسال را نشان می دهند و هر چه پیشتر می رویم، با رشد این آسیب مواجه می شویم؟ مسئله ای است که انتظار می رود، دستگاه های متولی برای آن پاسخی داشته باشند. فقر فرهنگی، اعتیاد، عدم وجود تفاهم، دخالت خانواده‌ها، فقر مالی، بیکاری، چشم و همچشمی، فشارهای اقتصادی، گرانی ها، اختلاف طبقاتی، ازدواج های مجازی، مردسالاری یا زن سالاری و… از جمله علل مؤثر در بروز همسر آزاری عنوان شده اند و بدون تردید مهار هر کدام از این عوامل،طرح جدی مسئله در دستگاه های متولی را می طلبد که به راهکارهایی ختم شوند که هر سال بتواند بخشی از این آمارهای دهشتناک را کاهش دهد و به صفر، نزدیک و نزدیکتر سازد، که چه بسا اگر این اتفاق نیفتد و مهار این اسب سرکش کشیده نشود، باید روز به روز شاهد وقوع آسیب هایی باشیم که از این آسیب نشأت گرفته و زمینه ساز ناامنی در جامعه شوند.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)