بهروزی فر – حدود ۷-۸ سال پیش، برای برگزاری یک دوره آموزشی تخصصی برای کارکنان یکی از دستگاه های اجرایی استان، استادی از تهران را دعوت کرده بودند. توفیقی حاصل شد تا با این مهمان که برای اولین بار هم سفر به بیرجند را تجربه می کرد، همکلام شوم. از بیرجند، هوای پاک، آسمان صاف، آرامش حاکم بر شهر، کوچه و خیابان های خلوت، بافت تاریخی بی نظیر، مردمان مهمان نواز و خونگرم و بی غل و غش این شهر کویری، حسابی لذت برده بود و از پیش داوری هایی که کرده بود، به شدت متأثر بود و می گفت؛” وقتی به من گفتند برای تدریس این دوره باید به بیرجند بیایم، اول نپذیرفتم، چون از بچه ها شنیده بودم، اینجا یک منطقه مرزی است، معتاد و قاچاقچی زیاد دارد و عملاً امن نیست، ولی حکم حکومتی بود و بناچار پذیرفتم، حتی وقتی به من گفتند خود اداره سوئیت دارد و می توانم در این فضا مستقر شوم، نپذیرفتم و ترجیح دادم به هتل بیایم، چون تحلیلم این بود که در هتل، امنیت بیشتری دارم”. دو روز ماندن در بیرجند و بازدید از اماکن تاریخی شهر و گشت و گذار در خیابان ها و برخورد با مردم، کلاً نظرش را تغییر داده بود، به نحوی که با کوله باری از خاطرات قشنگ و سوغاتی های متنوع به تهران برگشت، در حالی که مدام تکرار می کرد؛” دعا کنید شرایط فراهم شود تا خیلی زود دوباره بیایم و این بار حتماً با خانواده می آیم تا آنها هم از این همه قشنگی و صفا لذت ببرند” . دیروز که خبر نشست مشترک هیئت اندیشه‌ورز سازمان بسیج حقوقدانان با هیئت رئیسه مجمع بسیجیان استان و صحبت های رئیس کل دادگستری را درخصوص وضعیت شیوع اعتیاد می خواندم، این خاطره برایم زنده شد. این که در استانی با ۸۰۰ هزار نفر جمعیت در ۱۰ ماهه اول امسال -منهای آمار معتادان تفننی و آنها که هنوز در دام نیفتاده اند – بیش از ۸ هزار نفر (از هر هزار نفر، یک نفر) در رابطه با جرایم مواد مخدر دستگیر شوند، یا این که از ابتدای سال جاری، بیش از ۷۰ تن مواد مخدر در استان کشف شود، یا این که بیش از ۸۰   درصد زندانیان استان به نوعی در رابطه با مواد مخدر دستگیر شده و به حبس افتاده اند، آمارهای تلخ و تکان دهنده ای بود که اصلاً به مذاق کسی خوش نمی آید. این آمار که به گفته رئیس کل دادگستری استان،  در هیچ جای کشور، نمونه مشابهی ندارد، برای خراسان جنوبی که به فرهنگی بودن، شهره آفاق و انفس است، برازنده نیست و بدون تردید انتشار این اخبار و صحبت در مورد این آمار، سلامت استان را زیر سؤال می برد، هر چند که به گفته حجه الاسلام والمسلمین حمیدی؛ “اکثر دستگیرشدگان غیربومی هستند”، اما چون در اینجا زندانی شده اند، در شمار آمار جمعیتی خراسان جنوبی لحاظ می شوند و استان را جرم‌خیزتر نشان می دهند که اصلاً با واقعیت ها تطابق ندارد و عینی نیست. خراسان جنوبی، استانی مرزی با ۳۳۱ کیلومتر مرز مشترک با ناامن ترین کشور دنیاست و در همسایگی استان هایی قرار دارد که آمار جرم و بزه شان زبانزد است اما در مقایسه با جمعیت، ما پیشروتر لحاظ می شویم. درست یا غلط، این صدرنشینی به نام ما رقم خورده و قطع به یقین پیامدهای ناگواری هم برای ما به همراه داشته و دارد. سالهاست، اعتیاد به مواد مخدر در شمار یکی از مهمترین و اصلی ترین آسیب های اجتماعی استان معرفی می شود و آمار معتادان شناسایی شده و حجم کشفیات مواد مخدر، نه تنها نام نیک خراسان جنوبی را تحت الشعاع قرار داده، که در افزایش نرخ آسیب هایی همچون طلاق، کودک آزاری، همسر آزاری، تن فروشی و… نیز بسیار مؤثر می باشد. واقعیت این است که؛ این که بخش عمده ای از مواد مخدر وارد شده به کشور، قبل از  ورود به شهرهای مرکزی در اینجا زمین گیر می شوند، توفیقی است که مرکز نشینان نباید آن را دست کم بگیرند. این بارِ سنگین می تواند از مرزهای استان بگذرد و با رسیدن به دیگر استان ها و به ویژه کلانشهرها، آلودگی های وسیعی را رقم بزند، اما جانفشانی ها و ایثار نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی خراسان‌جنوبی، مانع از بروز این اتفاقات تلخ است، از خود گذشتگی هایی که کمتر دیده می شوند و گاه اصلاً به چشم هم نمی آیند. شاید کمترین انتظار در مقابل این جان برکفی ها، احقاق حق استان باشد و دیده شدن خراسان جنوبی در شمار استان های نیازمند توجه ویژه در بحث تأمین تجهیزات ایمنی و امنیتی در مرز، تخصیص اعتبارات قابل توجه در راستای تقویت یگان های مرزی و…، اختصاص منابع مالی خاص به منظور انجام برنامه‌ های فرهنگی ویژه و کمک به خانواده زندانیان که گاه ناچارند در نبود پدر، سفره های خالی خود را با نان حاصل از فروش مواد مخدر یا تأمین سرپناه برای معتادان و بزهکاران، پر کنند، تأمین زیرساخت های کنترلی لازم در ایستگاه های بازرسی و… که هر کدام از این ها می تواند در کاهش آمار جرم و بزه استان تأثیر بسزایی داشته باشد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)