چرا علیه خودمان طغیان کرده ایم؟

هرم پور – آقا یا خانم کرونا به این زودی ها قصد ندارند میهمانی دنیا را ترک کنند. کنگر خورده اند و لنگر انداخته اند و با جمعیتی چند میلیونی به جان مردم عالم افتاده اند. والبته این گوشمالی خداست که هیچوقت یادمان نخواهد رفت؛ مخصوصاً در این ایامی که هم به علممان غره شده بودیم و هم به دین داری مان، مغرور. آقا یا خانم کرونا قرار نیست از پیشمان بروند، تازه اگر هم قرار باشد بروند، دوست ندارند دست خالی بروند! ظاهراً تعهد و قصد کرده اند که جان چندصد هزار آدم را بگیرند، نای چند میلیارد آدم را به نوای ناتوانی برسانند و نفس میلیون ها شغل در سراسر جهان را در گلوی صاحبانشان بند بیاورند؛ آنچنان که داغ حضور کرونا بر پیشانی دنیا برای سالها بماند و خاطره ی تلخ تار و مار کردن انسانها بر جریده عالم ثبت شود. این ویروس با کسی شوخی ندارد، مخصوصاً با افرادی که در میهمانی های پیروزی اش، شوخی وار به او نزدیک می شوند و بی خیال تر از همیشه به او اعتماد می کنند. طغیان دوباره این روزهای کرونا، طغیان ساده اندیشی ها، غفلت ها و ناآگاهی های خود ماست. ساده می اندیشیم چون فکر می کنیم کار تمام است، غفلت می کنیم چون تصورمان این است که بیماری و درد و مرگ برای همسایه است نه برای ما، و ناآگاهانه درباره ی کرونا قضاوت می کنیم چون می اندیشیم که اگر در تجمعات حضور پیدا کنیم و البته به هم نزدیک نشویم یا همدیگر را لمس نکنیم، نه خودمان و نه اشیاء واسطی وجود ندارند که ناقل این «بی صدای مرگبار» باشند. ما علیه خودمان طغیان کرده ایم، نمی دانم چرا و به چه علت. اما این طغیان حتی شاید تا آستانه ی برانداختن نسلی از ما هم پیش برود. رعایت نکردن، بزرگترین طغیان ما علیه خود ماست. حتماً آمار این چند روزه ی ابتلا، مراجعه و تأیید قطعی بیماری کرونا در استان، به ویژه در شهر بیرجند را خوانده اید و شنیده اید! من وقتی حجم انبوه ترافیک خیابانهای شهر، صفوف به هم فشرده خرید در مغازه ها، شروع یواشکی رفت و آمدهای خانوادگی و حتی فراوانی حضور مردم در پیست سلامت و تفرجگاههای اطراف شهر در رمضان را می بینم، لرزه بر اندامم می افتد و مطمئن می شوم که قرار است باز فردا خبرهای دردناک تری از ابتلا و آمار غم انگیزتری از فوتی ها بشنوم. باور کنیم بعضی از همشهریان ما به خاطر همین غفلت ها مبتلا می شوند و در خاموشی فوت می کنند، باور کنیم که شرایط هنوز عادی نیست و این وضع شاید بدتر از قبل هم بشود. باور کنیم می توانیم به خیلی از لذت هایمان در روزهای بعد از کرونا هم برسیم، ولی اگر صبور نباشیم و رعایت نکنیم چه بسا نباشیم تا لذتی هم کنارمان باشد و چه بسا پدری، مادری، فرزندی، خواهر یا برادری، پدربزرگ یا مادربزرگی یا دوست عزیز یا همکاری یا همسری هم در کنارمان نباشد تا همه لذت را از دوران بعد از کرونا بچشیم. ابلهانه ترین کار، سخیف ترین تصمیم، خیانت بار ترین اقدام، بی شرمانه ترین فعالیت و غیرقابل بخشش ترین حرکت، آن کار، تصمیم، اقدام، فعالیت یا حرکتی است که خلاف پروتکل های بهداشتی باشد و رنجی بر دامان ما یا اطرافیانمان جاری کند. مردم عزیز خراسان جنوبی! مردم مهربان بیرجند! به حرمت ماه مبارک رمضان لطفاً در خانه هایتان بمانید و با خودداری از افزایش تردد و با قطع کردن زنجیره انتقال، به رسیدن به شرایط متعادل و مناسب کمک کنید. می دانم. دلهای همه ی ما در رنج است و به طمع دیدن یک منظره ی زیبا در این ترسالی شگفت انگیز و یا یک مسافرت خانوادگی یا یک زیارت دلنشین، روزشماری می کند. اما کمی صبوری می خواهد که با مدد از این ماه مبارک، می توان آن را مهیا کرد و بدست آورد و به دل نشاند.

(لطفا نظر و پیشنهاد خود در رابطه با یادداشت های روزنامه را به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال فرمایید)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


برنا – مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری خراسان جنوبی گفت: ۱۶ دستگاه تنفسی

بیشتر

جم – امروز برای بررسی احوالات استان در سالی که گذشت سری به روزنامه های

بیشتر

چند روز پیش یکی از همکاران پزشک مطلبی برایم ارسال کرد که گویا قرار است

بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


فرم

فرم گزارش اشکال در سایت