هرم پور-دو سفر استانی رئیس جمهور محترم به دو استان مهم کشور، یک خبر بسیار مهم به همراه داشت: «انتخاب استاندار ویژه برای برخی از استانها در آینده نزدیک»! شنیدن این خبرها در سفر آیت ا… رئیسی به خوزستان و سپس صحبت های ایشان در زابل، گمانه زنی ها، حدس ها و احتمالاً شادی همراه با تأملی را به ذهن و دل خیلی ها آورد. به گفته رئیس جمهور، « با انتخاب استاندار ویژه این امکان به استاندار داده می شود تا با اختیارات ویژه بتواند به صورت نوبه‌ای مسائل استان را در زمان‌های کوتاه با حضور در هیئت دولت مطرح و پیگیری کند» اما آیا خراسان جنوبی یکی از آن استانهایی خواهد بود که با استاندار ویژه اداره خواهد شد؟ اینکه آیا ما یکی از آن استانها خواهیم بود، یک مسئله و اینکه آیا ما ظرفیت و پتانسیل و سپس اولویت و ضرورت قرار گرفتن در جمع استانهایی با استاندار ویژه را داریم، مسئله ای دیگر است. ابتدا قسمت دوم ماجرا را بررسی می کنیم. آیا خراسان جنوبی ظرفیت و ضرورت قرار گرفتن در جمع استانهای ویژه با یک چارت مدیریتی جدید به نام استاندار یا استانداری ویژه را دارد؟ به نظر می رسد با در نظر گرفتن بعضی از مؤلفه ها، بله. درصد محرومیت، مشکلات متعدد کم آبی و خشکسالی و گسترش شدید و بی حد کویر و بیابان ها، خالی شدن روستاهای مرزی از سکنه، همسایگی با کشور پرتلاطم افغانستان، وجود بازارچه های مرزی تسهیل کننده مبادلات اقتصادی دور زننده تحریم ها، دوری از مرکز، ارقام پایین یا خیلی پایین در برخی از شاخص های اجتماعی، فرهنگی، علمی و اقتصادی، مشکلات و آسیب های اجتماعی تحمیل شده بر استان ناشی از مرزی بودن و قرار گرفتن در حاشیه کویر و در کانون مجمع الجزایر استانهای پرآسیب مثل سیستان و بلوچستان و کرمان و یزد، نرخ فزاینده مهاجرت ها از شهرها به شهرهای استانهای مجاور یا غیرمجاور، و وجود ظرفیت های طبیعی بالا و فقدان ظرفیت های کارآمد فرآوری و تبدیلی در استان، موقعیت به شدت حساس و سوق الجیشی نظامی – امنیتی استان در شرق، و دهها مؤلفه مهم دیگر، از جمله نقاط مهمی هستند که می توانند خراسان جنوبی را در زمره ی استانهای ویژه با استاندارهای ویژه قرار دهند. حالا قسمت اول ماجرا را بررسی می کنیم؟ اینکه آیا ما یکی از آن استانها با استاندار ویژه خواهیم بود؟ پاسخ به این سؤال دو وجه اساسی دارد: اول اینکه رئیس جمهور محترم، تیم اقتصادی و حتی تیم مشاورین رسانه ای ایشان، با طرح چنین موضوع مهمی در دو سفر استانی، علاوه بر اطلاع رسانی یک اقدام مهم، قصد و هدفِ مستتر شده ی دیگری هم داشتند و آنهم بیان این مطلب بود که : « دولت سیزدهم چنین تصمیمی دارد. استانهایی که چنین ظرفیت هایی دارند، عقب نیفتند و خودشان را مطرح کنند تا در باره ی آنها تصمیم گرفته شود.» از این حیث، به نظرم می آید علیرغم همه ی شایستگی ها و محرومیت های ما، اما متأسفانه، این روزها، دغدغه، دلسوزی، صدای واحد و جرس و فریاد بلندی در استان برای طرح، پیگیری و اصرار بر چنین موضوعات مهمی وجود ندارد. این روزها، تقریباً همه ی استان در مسیر پیمودن دو راه قرار گرفته است: یک بخش در این مسیر، مشغول رایزنی و چانه زنی برای انتخاب مدیران است و بخش دیگر، در حال انتظار به اینکه قرار است چه اتفاقی بیفتد و سرنوشت استان چه بشود؟ و این دقیقاً بزنگاههای مهم سرنوشت ساز برای همه ی استانهاست که ما از آن غفلت می کنیم و سایر استانها، قدر می شناسند و از آن استفاده می کنند.دوم اینکه وقتی خراسان جنوبی هنوز در انتخاب شهردار مرکز استانش، مترصد مجوز قیمین پشت صحنه است و وقتی هنوز در انتخاب استاندارش، بویی از این قیمومیت های پنهان به چشم می خورد، چگونه می خواهد در رده ی بالای کشور به رایزنی و چانه زنی واحد و یک صدا برای برخورداری از فرصت «استاندار ویژه» بپردازد؟ استاندار ویژه داشتن، مدال افتخار بی نظیری نیست که اولویت اول ما برای نصب بر سینه خراسان جنوبی باشد، اما حداقل می تواند صدای ما، فریاد مردم ما، بخشی از مشکلات مهم ما، و با یک راه میان بُر زدن، دردها و رنج های همه ی این سالهای ما را مستقیم تر و راحت تر به گوش مسئولین برساند، می تواند در اولویتهای اعتبار و بودجه، خاص تر ما را معرفی کند، و می تواند رنگ و بوی دیگری به خراسان جنوبی، این استان محروم مانده از حقش در طول سالیان دراز بدهد. آنان که دستی دارند و قلمی و علمی و فنی و حنجره ای، حداقل به اندازه ی ارائه یک پیشنهاد، طرح موضوع کنند و تلاش یا حداقل دعا کنند بعضی از قیمومیت های پیدا و پنهان، از میان بروند. شاید با نگاه و شناخت ویژه آیت الله رئیسی از استان، این بار، تیرِ شایستگی ها، از کمان آرزوها، بهتر و محکم تر رها شود و به هدفِ حق بنشیند!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)
