هرم پور – « رولف دوبلی» در کتاب «هنر شفاف اندیشیدن» می نویسد: «ما در زندگی با اثری به نام ابتکار لحظه ای روبرو هستیم. به این معنا که ابتکار لحظه ای ریسک ها و فواید را در یک رشته حسی قرار می دهد. اگر چیزی را دوست داشته باشید، ریسک های آن را کمتر و فواید آن را بیشتر از آنچه هست می بینید. اگر چیزی را دوست نداشته باشید خلاف این صادق است.» و در ادامه از نتیجه یک تحقیق آزمایشگاهی می گوید: « محققان دانشگاه میشیگان سه تصویر را در مدتی کمتر از یک صدم ثانیه از مقابل چشمان شرکت کنندگان در یک آزمایش گذراندند. یک چهره ی خندان، یک چهره عصبانی و دیگری چهره ای بی تفاوت. نمونه ها باید می گفتند که یک حرف چینی را که به صورت تصادفی انتخاب شده بود، دوست دارند یا نه. بیشتر شرکت کنندگان نمادهایی را که بلافاصله بعد از چهره خندان می آمدند دوست داشتند.» و در نهایت اینطور می نویسد: «خواهی نخواهی ما بازیچه ی دست احساساتمان هستیم. تصمیم گیری های پیچیده را با مشورت با احساساتمان انجام می دهیم نه تفکرمان.» اجازه بدهید به استان خودمان بر گردیم. سالهاست متأسفانه چنین رویکردی را در بسیاری از مدیران و مسئولین مشاهده می کنیم و من بخش مهمی از ایجاد، تداوم و خسارت های چنین نگاههایی به مسائل استان را متوجه سه بخش مهم و عمده در استان می دانم: اول مشاورین مدیران. دوم برخی رسانه های استان. و سوم اطرافیان مسئولین. مشاور بدی که با ارائه چهره ای بزک شده از رویدادهایی که مدیر مربوطه در آن دخل و تصرفی دارد و صد البته این رویداد یا تصمیم درباره ی آن، بارها و بارها ضررهای متعدد برای استان یا شهرستانها داشته یا دارد، و با سوار شدن بر احساس او، وی را برای ادامه این مسیر تشویق می کند، چه رسالتی جز ضرر زدن به مردم و آینده استان برای خود تعریف کرده است؟ رسانه ی غیرمتعهدی که به جای خریدِ تعهد، تجارت و سود می خرد و به جای فروشِ اندیشه و منطق به جامعه، سکوت و نان به نرخ روز خوردن و حتی ترغیبِ بی جای مدیر در قبال عدول او از نقشه ی راه توسعه استان را می فروشد، آیا بزرگ ترین خیانت را به مردم استان انجام نمی دهد؟ و اطرافیانی که مدیر یا مسئولی را در هرکجای استان و شهرستانها در حلقه ی مسموم تشویق های مزورانه ی خود گرفته اند و تبعات تصمیم ها، حرف ها، رفتارها و شعارهایش را از پیش چشمهایش یکی یکی می چینند و به جایش، هورا و آفرین و احسنت تحویلش می دهند، واقعاً به استان و مردمش خدمت می کند؟ بر این باورم و برای صحبت هایم دهها مستند و مثال دارم که در این سالها، متأسفانه استان خراسان جنوبی از ناحیه این ماجرا به شدت ضربه های سهمگین و غیرقابل جبران خورده است. اما راهکار چیست؟ چه باید کرد و چطور باید عمل کرد؟ پندار من این است که شاید این سه تصمیم بتواند بخشی از گذشته را جبران و قسمتی از آینده را شفاف تر و کم خسارت تر کند: مدیران و مسئولین، خودشان تلاش کنند در امور، تبحر و تجربه و مطالعه لازم را داشته باشند. مشاورین را با سه مزیت مهم یعنی تعهد بالا، صداقت بالا و دست پاکی و دور بودن از اغراض سیاسی و شخصی نسبت به جامعه ی استانی، انتخاب کنند. و نهایتاً سرنوشت استان، حیثیت خودشان و امید مردم را به مشورت های مشاورین نالایق، اطرافیان سراسر غلو و بزرگ نمایی، و آدم ها و جریان های منفعت طلب، گره نزنند. خراسان جنوبی، با منطق مدیریت خواهد شد، نه با احساس، و نه با گفتارها، رفتارها و اقدام های احساسی.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)
نصرآبادی- رئیس جمعیت هلال احمر شهرستان بیرجند از ارائه آموزش‌های امدادی به بیش از ۱۱
