بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند راهکار درمان تورم و بیکاری نه فقط رونق تولید بلکه جهش چند برابری تولید داخلی است و این، یعنی همان عمل به نسخه رهبری. سی و یکمین سالگرد عروج ملکوتی بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) را پشت سر گذاشتیم. آری؛ ۳۱ سال است که آن پیر جماران و آن روح خدا در میان ما نیست اما آفتاب مهرش نه تنها در قلب ملت ایران بلکه در قلوب آحاد ملت‌های آزاده و مقاوم طلوع کرده و هرگز غروب نخواهد کرد. تورق تاریخ جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های پس از امام گواه این واقعیت است که ملت و رهبری نظام، منظومه فکری آن یار سفرکرده را در حوزه‌های داخلی و خارجی سرلوحه کار خویش قرار داده و تلاش کرده‌اند خط امام را آن‌گونه که بوده و هست، بدون تحریف و تغییر ادامه دهند. به گفته ی رهبر معظم انقلاب «آن چیزی که امام را در هیئت یک مکتب، یک اندیشه، یک تفکّر، یک راه، مطرح کرد برای زمان خود و در تاریخ، بیشتر این خصوصیّت بود؛ خصوصیّت ایستادگی، مقاومت، عدم تسلیم در مقابل مشکلات و موانع. در برابر طاغوت‌ها امام مقاومت خودش را به رخ همه‌ دنیا کشید؛ چه طاغوت داخل در دوران مبارزات که خیلی‌ها خسته‌ شدند، خیلی‌ها مشرف به ناامیدی شدند امّا امام محکم ایستاد، امام بدون ذرّه‌ای عقب‌نشینی در راه مبارزه ایستاد. که این مال دوران قبل از پیروزی انقلاب بود. و بعد از پیروزی انقلاب هم فشارها از نوع دیگر و به صورت همه‌جانبه‌تر در مقابل امام ظاهر شد، [امّا] امام باز هم اصل مقاومت را، ایستادگی را از دست ننهاد و مقاومت کرد.» ایشان البته در فرازهای دیگری هدف مقاومت را رسیدن به نقطه‌ بازدارندگی دانستند و تاکید کردند: «هم در اقتصاد، هم در مسائل سیاسی کشور، هم در مسائل اجتماعی، هم در مسائل نظامی باید به نقطه‌ای برسیم که این نقطه بازدارنده باشد، یعنی بتواند جوری خود را نشان بدهد که دشمن را از تعرّض به ملّت ایران در همه‌ زمینه‌ها منصرف کند؛ دشمن ببیند فایده‌ای ندارد و با ملّت ایران نمی‌تواند کاری بکند. ما امروز در بخش نظامی تا حدود زیادی به این بازدارندگی رسیده‌ایم.»
همان‌طور که رهبر انقلاب تصریح کرده‌اند ما در حوزه نظامی و بسیاری از علوم به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌ایم که نمونه بارز آن در صنایع موشکی کاملا مشهود است و همین امر نیز کشور را به سطح بازدارندگی مطلوبی رسانده است اما در سایر حوزه‌ها از جمله اقتصاد فاصله زیادی با سطح مورد نظر داریم و از آنجا که اقتصاد و معیشت مردم اولویت امروز کشور است، می‌طلبد ضمن ارزیابی نقاط آسیب‌پذیر برای مقاوم‌سازی آنها تلاش وافری صورت گیرد.در استانی مانند خراسان جنوبی که زخم های کهنه و نوی زیادی را بر تنش دارد،تحقق شعار سال باید به عنوان یک نسخه ی توسعه مورد توجه قرار گیرد. هر چند در این مدت که البته درستش این است که بنویسم از مدتی که جناب محمد صادق معتمدیان سکان این کشتی پر تلاطم اقتصادی را در استان به عهده گرفته است، شواهد زیادی نشان روشن توسعه در خراسان جنوبی است،از توسعه در کورترین نقطه استان تا لب مرز ماهیرود. اما هنوز صنعت استان درگیر زخم هایی است که معتقدم قدری عفونی نیز شده است. هرچند در این مدت بازدید های فراوانی توسط استاندار و مسئولان مختلف از شهرک های صنعتی به خصوص شهرک صنعتی بیرجند انجام شده و البته مصوبات فراوانی را در پی داشته اما تولیدکنندگان و صنعتگران معتقدند هنوز آنچنان که باید و شاید شاهد تبلور تصمیمات خوب در زمینه ی مشکلات واحدهای تولید کوچک در شهرک های صنعتی نیستند.البته این موضوع را عده ی زیادی از آنها اذعان دارند که اراده در استاندار است،اما همت عملیاتی شدن این اراده در بدنه اجرایی دیده نمی شود. و البته گفتنی است این زیرمجموعه ها همیشه آماری را ارائه می دهند که نشان از تغییر و تحول است اما درکنار گقته ها و شنیده های تولید کنندگان که قرار می گیرد نیاز این طور به نظر می رسد که صحت این آمار باید بر اساس یک بررسی میدانی بی طرف مورد راستی آزمایی قرار گیرد. تورم بیش از ۴۰ تا ۵۰ درصد، امروز خرخره ی تولیدکنندگان زیادی را می فشارد، و این نفس تنگی ابتدا به طور ویژه شامل حال واحدهای اقتصادی کوچک می شود، چرا که تصمیم گیری ها در کمک به واحدهای تولیدی همیشه نشان داده است بزرگتر ها سهم بیشتری می گیرند نه به این دلیل که بزرگترند، بیشتر به این دلیل که تاثیر واحدهای تولیدی خرد و کوچک تر در مقابل این واحدهای بزرگ به چشم مسئولان نیامده است. در این طوفان های اقتصادی از شرایط پر افت و خیز دلار گرفته تا نبود ارز دولتی حالا کرونا نیز همچون نیشتری بر جان تولید استان فرو می رود. وام هایی که برای رهایی از بحران به تولیدکنندگان داده می شود، بابت کارمزدهای ۱۸ تا ۲۸ درصدی که با قسط های قبلی معوق شده به جیب بانک ها ریخته می شود و دولت نیز هیچ سپری در مقابل سود مرکبی که از تولیدکنندگان گرفته می شود ندارد. و در نهایت این تولیدکنندگان هستند که وام گرفته، اما همچون نگرفته ها همچنان در باتلاق می مانند.البته عده ی زیادی از مسئولان معتقدند، تنها سودهای مرکب باعث بحران به وجود آمده برای تولیدکنندگان نیست بلکه باید عدم مدیریت را نیز به موانع تولید افزود، مدیریتی که باز هم دلیلش را باید به صورت میدانی بررسی کرد! که آیا از چوب لای چرخ های مسئولان برخی تولیدکنندگان مان در بحث مدیریت به این نمره پایین رسیده اند؟ یا اینکه آن فردی که وام های آنچنانی گرفته تولیدکننده ی واقعی میدان نبوده است. !!!
خوب البته وابستگی های بی منطق به صادرات نفت را هم باید به این چالش ها افزود در غیر این صورت چرا خراسان جنوبی با این همه پتانسل از زعفران و زرشک و عناب گرفته تا بهترین معادن بنتونیت و سنگ های آنچنانی و . . . حالا شهرک های صنعتی داشته باشد که در مجاورت با بهترین مرز بین المللی به لحاظ تبادل کالا دیگر رمقی در خط تولیدهایشان دیده نشود؟ شرایط سال گذشته و امسال به‌خوبی این موضوع را ثابت می‌کند که می‌توان با فروش کمتر از ۳۰۰ هزار بشکه نفت در روز کشور را اداره کرد البته این شرایط به علت تحریم‌ها به دولت تحمیل شده و به عبارتی توفیق اجباری برای کاهش وابستگی به نفت حاصل شده است اما کاش آقایان مسئول که بعضی از آنها بیش از ۳۰ سال است در مسند امور اجرایی قرار دارند از همان سال‌های اولیه پس از جنگ، موضوع قطع وابستگی به درآمدهای نفتی را به گونه‌ای اساسی دنبال می‌کردند تا امروز مجبور نباشیم برای جبران کسری درآمدهای نفتی تورم ۴۰ تا۵۰ درصدی را تحمل کنیم.بنابر این باید اذعان کرد یکی از مشکلات اقتصادی ما عدم توجه جدی به رونق تولید داخلی است. به عبارتی با وجودی که طی سال‌های اخیر، کشور ما با کمبود منابع ارزی مواجه بوده ولی هنوز در آمارهای گمرک و سایر سازمان‌های مشابه مشاهده می‌شود که واردات کالاهای خارجی مشابه داخل بعضا صورت می‌گیرد به‌طور مثال واردات لوازم آرایشی، پوشاک، سیگار، کفش و… این واردات درحالی است که طبق گفته مسئولان دولت از جمله وزیر محترم اقتصاد همین الان ۵۰ درصد ظرفیت کارخانه‌های کشور خالی است و باید با حمایت از تولید داخل به تکمیل این ظرفیت‌ها کمک کرد.فراموش نکنیم بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند راهکار درمان تورم و بیکاری نه فقط رونق تولید بلکه جهش چند برابری تولید داخلی است و این، یعنی همان عمل به نسخه رهبری.