بهروزی فر- ادفتر عزاداری های دهه اول محرم به همین سرعت بسته شد، حالا دیگر یک دهه از ایام سراسر حزن شهادت سرور و سالار شهیدان دو عالم، گذشته است، دهه ای سراسر درس و عبرت و آموزش!! و بدون تردید یکی از مهمترین مباحثی که طی این چند شب و روز گذشته، در منابر و مداحی ها و سخنرانی ها، مورد تأکید وعاظ و مداحان و سخنوران بوده، رویداد عظیم ظهر عاشورا با همه اتفاقات قبل و بعد آن بوده است. از سفر ناگهانی اباعبدا… به سمت کوفه و نیمه کاره رها کردن زیارت خانه خدا گرفته تا منزل به منزل توقفگاه های پر ماجرای این مسافرت تاریخ ساز، از وفای دوستان و جانفشانی های یاران گرفته تا جفای دشمنان و سینه سپر کردن های عدوان، از … و حتماً این را هم شنیده اید که پس از ورود شمر ملعون در عصر تاسوعا به دشت کربلا و ابلاغ فرمان ابن زیاد مبنی بر جنگ با حضرت سیدالشهداء (ع) و پذیرش یک شب مهلت برای شروع جنگ، حضرت امام حسین (ع) در شب عاشوراء، یاران خویش را جمع نمودند و خطبه ای به این شرح بیان فرمودند  ما بعد، من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود سراغ ندارم، و خاندانی نیکوتر و مهربان تر از خاندان خود ندیده ام؛ خدایتان از جانب من پاداشی نیکو دهد. بدانید که من می دانم فردا سرنوشت ما با این دشمنان چه خواهد شد. اکنون به همه شما اجازه رفتن می‌دهم؛ پس همه آزادید که بروید و بیعتی از من بر گردن شما نیست”. و آن گاه که یاران باوفای مولا از رفتن، سرباز زدند و ماندن در کنار امام و به جان خریدن سختی های سفر به شرط شهادت با مقتدای خویش را بر بازگشتن به خانه و لباس عافیت و راحتی پوشیدن ترجیح دادند، در دمادم بحرانی ترین لحظه ها، همان زمان که امام حسین (علیه السلام) فرجام کار را شهادت همه همراهان می دیدند، فرمودند‌‌؛ “ هر کس دِیْنى بر عهده دارد، با من کشته نشود ؛ زیرا که من از رسول خدا(صلى ا… علیه وآله) شنیدم فرمود: هر کس از دنیا برود و دِیْنى بر ذمّه داشته باشد، از حسنات وى در فرداى قیامت برداشته مى شود”.  و چنین است که توجه به حق الناس را یکی از مهمترین درس های عاشورای امام حسین(علیه السلام) نقل کرده اند. حقی که مختص مردم بوده، جدای از حق ا… است و رعایت آن در دین اسلام بسیار مورد تأکید قرار گرفته، چرا که خداوند متعال اگر از حق خویش هم بگذرد از حقی که مربوط به مردم است، نخواهد گذشت. بر اساس اصول فقهی، در صورتی که فردی حقوق مادی انسانی را تضییع کرده باشد، باید صاحب حق را پیدا کرده، حق وی را ادا نماید و اگر به آن شخص دسترسی نداشته باشد، می تواند مبلغ تضییع شده را از طرف صاحب حق به فقرا هدیه کند، اما در شرایطی که حقوق معنوی افراد پایمال شود ، اگر توان آن را دارد که آنان را پیدا کرده، از خود افراد حلالیت بطلبد که حق الناس را جبران کرده ولیکن در شرایطی که به افراد دسترسی ندارد، باید به درگاه خداوند توبه و استغفار کرده، دیگر مرتکب چنین گناهی نشود. اگر کوچکترین و کمترین درسی که از واقعه عاشورا در این ایام فراگرفته باشیم، همین رعایت حق الناس باشد، حالا بهتر می توانیم کلاه مان را قاضی کنیم و درمورد کارهایی که انجام می دهیم یا انجام داده ایم، فکر کنیم.  اگر به هر حیلتی، سر قانون کلاه گذاشتیم و برای استفاده هر چه بهتر از تعطیلات یک هفته ای، راهی مسافرت شدیم، اگر خواهش ها و اخطارها و تهدیدها را نادیده انگاشتیم و کسب و کارمان را ادامه دادیم، اگر در برخی محافل شیوه نامه های بهداشتی، جایشان در عزاداری هامان خالی بود، اگر دورهمی هامان بی محابا ادامه یافت، اگر… و حتی یک نفر به واسطه این سهل انگاری های ما به کرونا مبتلا شد، به اندازه همه روزهایی که گرفتار بیماری است و با درد و رنج دست و پنجه نرم می کند و نمی تواند به کار روزانه و خانواده اش برسد و از بد حادثه، همین در خانه ماندن ها هم درآمد روزانه اش را مختل کرده، به اندازه همه این دشواری ها، حق به گردن گرفته ایم، و وای به آن روزی که کسی به خاطر این ندانم کاری ما جانش را در راه بیماری بدهد…  یادمان باشد به اندازه هر نفری که به جهت کوتاهی ما به کرونا مبتلا می شود، برای عده زیادی در حوزه بهداشت و درمان نیز دردسر درست می شود، و چه دِینی که در این راه بر گردن مان می ماند!!  به نظر شما، وقت خواهیم داشت، حلالیت بطلبیم و این دِین را از گردن برداریم؟! اصلاً به آنها که در بندی از این زنجیره پاندمی به خاطر ما در بستر بیماری افتاده اند یا در خاک سرد آرام گرفته اند، دسترسی خواهیم داشت؟! کرونا، نمونه اندک و بسیار جزئی در بیشمار موضوعاتی (گفتن از داشته ها و نداشته های دیگران، بیان کردن خصایص و ویژگی های رفتاری و گفتاری آنهایی که می شناسیم یا نمی شناسیم، نشر و تکثیر هر آن چه در فضای مجازی و حقیقی می بینیم و می شنویم، و… ) است که می‌تواند دِین به گردن مان بگذارد، راستی! ما توانسته ایم شاگردان خوبی در بزرگترین مکتب خانه اسلام و در محضر یکی از بهترین معلمان تاریخ باشیم؟!
(لطفاً نظرات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)