هرم پور – یکی پرسید: «چرا مسئولین اینقدر نسبت به ماجرای غم انگیز «یاسین» درامیرآباد بیرجند بی تفاوتند؟» گفتم: «دلایل مختلفی دارد. یکی اینکه در این سالها با شناختی که از مردم محجوب بیرجند پیدا کرده اند با تجربه سیاسی و اجتماعیشان به این نتیجه رسیده اند که ماجراهای غم انگیزی مثل این را که میز و صندلی هایشان را به خطر می اندازد به گرداب سکوت بسپارند تا آرام آرام از خاطره ی مردم ساکت و محجوب بیرجند پاک شود. یکی اینکه خودشان فرزندی در این سن و سال ندارند یا فراموششان شده که دردِ فوت یک کودک چهارساله آن هم توسط سگ در بدترین شرایط و حالت، چقدر غم انگیز است. یکی اینکه هیچوقت هیچ مسئولی در بیرجند و در استان، تاوانی همتراز و همسان با کم کاری ها، ترک فعل ها و سهل انگاری هایش پس نداده. یکی اینکه بعضی از این آقایان در ماجراهایی اینچنین، ذی نفعند و قرادادهای نانوشته ی بسیار با بعضی از افراد و مؤسسات دارند. یکی اینکه دستگاه نظارتی قوی وجود ندارد یا اگر وجود دارد همتی در آن نیست که به جای چسبیدن به چهارتا موضوع ریز و بی اهمیت و دست و پا افتاده در بیرجند که نهایتاً سر از چهارتا پیامک و پنج تا مطلب در فضای مجازی و یک ارتباط اخلاقی شخصی یا یک تخلف کوچک مالی در می آورد، به پر و پای این مسئولین بپیچد و دمار از روزگارشان در بیاورد و دل مردم را خنک کند. اصلاً دستگاه نظارتی که نتواند در این شرایط لبخندی روی لب مردم بنشاند به درد لای جرز دیوار هم نمی خورد . یکی اینکه مسئولین، پشت مردم را خوب وجب کرده اند و لذا باورم این است که اینچنین ماجراهایی باز هم اتفاق خواهد افتاد و خیمه شب بازی بعضی از مسئولین هم همچنان ادامه خواهد داشت. در چنین مجال اندکی لازم بود چند نکته را خدمت شهروندان عزیزم تقدیم کنم : ۱ – به نوبه ی خودم و همچنین به نمایندگی از همکاران عزیزم در روزنامه ی مردمی آوای خراسان جنوبی، این غم دردناک و رنج بی پایان را به خانواده ی سرشار از غم اما صبور «یاسین» عزیز تسلیت عرض می کنم. و به دور از هر احساس و تعصبی و بر اساس یک تجربه ی چندین ساله، اطمینان می دهم خون این طفل بیگناه، دامان بسیاری از مسئولین بی تفاوت و سهل انگار شهر را بدتر از آنچه برای «یاسین» روی داد، خواهد گرفت. ۲ – ماجرای یاسین، ماجرایی چند وجهی و چندبُعدیست، تلفیقی از به کار گماردن مدیران بی لیاقت در استان و شهر، عدم اشراف و تسلط مدیران به قانون و تکالیف و حوزه فعالیت هایشان، استفاده از مدیران ترسو، بی ثمر و بی فایده بودن بسیاری از جلسات و کارگروهها در دستگاههای اجرایی و صرفاً تبدیل شدن آنها به دورهمی های دوستانه ی بی مصرف، عدم توجه به فریاد رسانه ها در سالهای اخیر، کمرنگ بودن حضور دستگاههای نظارتی، عدم توجه مسئولین به ماجرای مهم حاشیه نشینی و مناطق حاشیه شهر، کوچک بودن قد و قامت برخی مدیران برای مدیریت شهرهای بزرگ، و از همه مهم تر، بی تفاوتی؛ چه در مردم، چه در دستگاهها، چه در مسئولین نسبت به آنچه در شهر روی می دهد. ۳ – حیوانات در نظام اجتماعی، فرهنگی و حتی مذهبی ما جایگاهی خاص دارند. آزار آنها به ویژه آزار حیوانی مثل سگ که ویژگی های خاصش در وفاداری و خدمتش به جامعه انسانی مشهود است، به شدت مورد شماتت دین مقدس اسلام بوده و توهین ها، فحش ها، و تهدیدهایی که برخی از شهروندان و حتی برخی از مسئولین در فضای واقعی یا مجازی نسبت به حیوانات به ویژه سگ داشته اند و این روزها، رنجشی برای برخی از فعالین محیط زیستی و حقوق حیوانات ایجاد کرده، جایی از دفاع ندارد. آنچه اتفاق افتاد، یک سهل انگاری مدیریتی بود و من معتقدم به جای کشتن سگ ها، بعضی از حضرات مسئولین در شهر و استان باید به سگِ غرور و نخوت و بی تدبیری درونشان حمله کنند و به دهانش قلاده ی سکوت بزنند. چرا تلاش می کنید با ایجاد یک گسلِ آتش از احساسات مردم و احساسات حامیان حیوانات، جنگ و دعوایی بین آنها درست کنید و هر دو را که حرف حق و منطقی می زنند، به میدان پهلوانی های نابخردانه ی خودتان بکشانید؟ ۴ – فرار رو به جلو، یکی از شاخصه های بارز مدیریت های ضعیف در استان ماست که بارها شاهدش بوده ایم. وقتی که قرار بوده جلسه ای برای ساماندهی و بررسی شرایط سگ های ولگرد در بیرجند و یا اطرافش برگزار شود و همگی تأکید دارند که دهها ماه است این جلسات به صورت مناسب و زمان بندی شده برگزار نشده، چه الزامی به بیان مطالب خلاف واقع است؟ چرا دروغ؟ نکته دیگر اینکه در یک اقدام احساسی و مقعطی صرفاً جهت فرونشاندن خشم و انزجار مردم و فشار رسانه ها، بخشنامه ها و ابلاغیه های مختلف صادر کردن و بسیج کردن مردم در شهر و اطرافش و مصوبه گذارندن برای خریداری اسلحه های بیهوشی که دهها میلیون قیمت خودش و صدها هزار تومان قیمت دُزهای مختلف داروهای بیهوشی آن است، چه دردی از مردم دوا می کند، آنهم وقتی دهیار بیچاره داد می زند که اعتبار کافی برای رتق و فتق همان کارهای روزانه اش را هم در روستاها ندارد؟ محل اعتبارش را مشخص کرده اید؟ شرایط خریدش را اعلام کرده اید؟ بازتاب ها و نتایج چنین اقدامی را پیشاپیش سنجیده اید؟ واقعاً فرض و برداشت شما از مردم، از رسانه ها و از افکار عمومی چیست؟ ۵ – بسیاری از شهروندان طی ساعت های گذشته پیشنهادهای بسیار عالی برایم ارسال می کردند. تأکید داشتم این ها را به دستگاههای مسئول برسانید. می گفتند مافیای سیاسی اجتماعی شهر حلقه ی ویژه ای کشیده و به هر دلیل نمی گذارند حرف هایمان را به جایی برسانیم. تأکید می کنم حرف های مردم را بشنوید و از نظراتشان استفاده کنید. ۶ – سکوت و ترس از موضع گیری بعضی از مسئولینی که در این روزها باید حرفی می زدند، دستگاهها و نهادها و ارگانهایی که باید کاری می کردند و بی تفاوتی بعضی از عزیزانی که در فضای واقعی و مجازی، پُز مطالبه گری می دهند و یا مثلاً از جمله سلبریتی های این مردم محجوب و بی صدا هستند و همیشه فریادشان گوش شهر را کَر کرده، تا ابد از حافظه ی اجتماعی مردم این دیار پاک نخواهد شد. ما شما را هرگز نخواهیم بخشید. و شک ندارم که خون طفل بیگناه چهارساله ای به نام «یاسین» درست کنار گوش شهر ما، تاوان همه ی این بی تفاوتی ها و فرارهای رو به جلو و سیاست مدارانه را از دل و دماغتان بیرون خواهد کشید. اگر جرأت استعفا ندارید، حداقل شرافت یک عذرخواهی راداشته باشید. ۷ – مسئولین محترم روزنامه آوای خراسان جنوبی در این روزها بارها اعلام کردند که به عنوان رسانه ای مردمی و پیشتاز، آمادگی برگزاری جلسه هم اندیشی و شنیدن نقطه نظرات همه ی عزیزان مسئول در این ماجرا را در فضایی به دور از احساس، تعصب، بی منطقی، و در جوی آرام، صمیمانه، قاطعانه و همراه با نتیجه ی اثربخش دارند. پیشنهاد می کنم این فرصت را از دست ندهید.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)