با سلام به عوامل عزیز روزنامه آوای خراسان جنوبی .ممنون میشم این دیدگاه رو منتشر کنید. چند سالی است که هر وقت با ماشین یا حتی پیاده از سر چهارراه‌های اصلی بیرجند رد میشم، با صحنه تکراری گدایان و متکدیانی روبرو میشم که دیگه حضورشون شده جزو ثابت زندگی شهری ما. فرقی هم نداره تابستونه یا زمستون، ساعت ۸ صبح باشه یا ۸ شب؛ همیشه یکی دو نفر، گاهی حتی خانواده یا بچه‌های کوچیک رو می‌بینیم که با دست جلو شما رو می‌گیرن و پول می‌خوان. سوال اساسی اینه: واقعاً چرا اینهمه متکدی توی یه شهر نسبتاً کوچیک و آرام مثل بیرجند هر روز حضور دارن و تعدادشون هم کم که نمیشه، هیچ؛ انگار هرسال بیشتر هم میشن؟الان سال‌هاست که هم شهرداری و هم بهزیستی و هم نیروی انتظامی درباره برنامه مقابله با تکدی‌گری صحبت می‌کنن؛ از جمع‌آوری و ساماندهی گرفته تا یاد دادن شغل و آموزش حرفه‌ای. ولی واقعیتش اینه که تو عمل نتیجه ملموسی نمی‌بینیم. بعضی از این متکدی‌ها حتی اسم و رسمشون برای راننده‌ها و اهالی هم محله‌ها شناخته شده! بعضیا با لباس و ظاهر آراسته میان و آدم رو دودل می‌کنند. بعضیا هم بچه همراه خودشون دارن و احساسات مردم رو هدف قرار میدن. حالا چرا تعدادشون کم نمیشه؟ به نظرم چند دلیل داره؛ یکی اینکه بخش بزرگی از درآمدشون از همین پول‌های ریز و درشتیه که ما مردم بهشون می‌دیم. دوم اینکه خیلی‌ها به خاطر دلسوزی یا حتی ترحم، حتی با وجود هشدارها باز هم کمک نقدی میدن. سوم هم شاید کمبود نظارت و برنامه‌های پیشگیرانه متمرکز باشه. خیلی وقت‌ها طرح‌های موقت اجرا میشه اما بعدش دوباره اوضاع برمی‌گرده سر جای اول. مسئولین مربوطه باید واقعاً برنامه جدی و همیشگی برای این مساله داشته باشن؛ هم از لحاظ پیشگیری، هم راهکار اقتصادی و هم آگاه‌سازی مردم. بخش زیادی از این موضوع به خود ما مردم هم برمی‌گرده؛ تا زمانی که همچنان از سر عادت هر روز اسکناس به این افراد می‌دیم یا با بی‌تفاوتی عبور می‌کنیم، این مشکل حل‌شدنی نیست.
خاتون ختم – مدیرکل پزشکی قانونی خراسان جنوبی با اشاره به اینکه ۱۹۳ پرونده در
