هرم پور – استان خراسان جنوبی از جمله استانهاییست که درست یا غلط، به عنوان سکوی پرش معرفی شده است. مدیران، مسئولین، کارشناسان و به صورت کلی خیلی از آدم ها در این استان، از نقطه ی صفر حرکت تا رسیدن به این سکوی پرتاب و تا قرار گرفتن روی آن، مسیری را طی و در طول این مسیر، مدام در حال تجربه و خطا هستند. گاهی، بعضی از تجربه و خطاها، هزینه های بالایی ندارند. گاهی هم این تجربه و خطاها، مخصوصاً وقتی طولانی و درصد اشتباه ها در آن زیاد می شود، هزینه های بالایی دارند؛ هزینه هایی به قیمت تغییر سرنوشت یک استان و مردمش. استانداران زیادی داشته ایم و شهرداران زیادتری. مدیران کل و رؤسای سازمانهای فراوانی و فرمانداران یا مدیران شهرستانی متعددی که کم یا زیاد، خوب یا بد، مدتی را در این استان مدیریت کرده اند و با قرار گرفتن روی سکوی پرتاب های طلایی، گذشته از وجود یا فقدان لیاقت ها یا شایستگی هایشان، بر مسند دیگری نشسته اند یا جایگاه مدیریتی دیگری را اشغال کرده اند. بیاییم صادقانه یک واقعیت را درباره ی استان خراسان جنوبی بپذیریم. بیایید باور کنیم که این همه رفت و آمد مدیران و حضورشان در استان، هرچند به «تجربه های مدیریتی» استان اضافه کرده، اما چیزی به «سواد مدیریتی» استان یا « وزن مدیریتی» استان نیفزوده است. هنوز هم علیرغم اینکه خراسان جنوبی استانی به اصطلاح مدیر پرور یا سکو یا پرتاب کننده یا شتاب دهنده ی حرکت مدیران یا سلول آزمایشگاهی تجربه و خطای مسئولین برای آموختن و سپس به کارگرفتن در استانی دیگر است، اما در بسیاری از تصمیم ها، به اشتباه، دارای خطاهای مشهود، دیر و البته گاهی حتی ناکارآمد عمل می کنیم! مثال هایی برایتان بزنم. مدت هاست آمار تلفات فوتی و جرحی در بزرگراه پیامبر اعظم(ص) بیرجند به شدت افزایش پیدا کرده، یا به عنوان یکی از استانهای دارای آمار بحرانی تصادفات جاده ای یا درون شهری معرفی شده ایم. تدبیر بر افزایش حضور نیروهای پرتلاش راهنمایی و رانندگی و احتمالاً افزایش تعداد سرعت گیرها قرار گرفته، اما کسی نیست که با جسارت و جرأت اعلام کند وقتی در یک بزرگراه یا یک جاده مواصلاتی، این حجم از تلفات و عموماً هم در نقاطی خاص از آن اتفاق می افتد، شاید هم باید برگشت و درباره ی نوع مهندسی این سازه ی شهری یا جاده ای سؤال هایی مطرح کرد! یا اخیراً با شادی و شعف فراوان خبر اخذ مجوز کولبری برای روستاهای مرزی استان را منتشر کردیم، غافل از اینکه کمی به عقب برگردیم و با خودمان فکر کنیم چرا در استانی که گمرک رسمی و چندین بازارچه دارد، به افزایش توان و ظرفیت آنها فکر نکنیم و تمام قد برای احیای آنها نیایستیم؟ یا در بازه های زمانی مختلف، خلل یا تعللی در عملکرد مثبت یک دستگاه یا اداره کل یا سازمان مشاهده می شود. آیا تنها راه، تلاش برای تغییر ساز و کارهای درونی آن سیستم است؟ پس نقش مدیر چه می شود؟ یا همه چیز تقصیر مدیر آن دستگاه یا اداره کل است؟ پس نقش ساز و کارهای درون سازمانی چه می شود؟ چه می شود که در استانی مثل خراسان جنوبی، تصمیم ها، به اشتباه، دارای خطاهای مشهود، دیر و البته گاهی حتی ناکارآمد هستند؟ پاسخ این سؤال را وقتی بهتر متوجه می شوید که خودتان یک مدیر باشید یا به عنوان یک کارشناس در جلسات مختلف استان شرکت کنید. کمبود یا فقدان شدید اطلاعات از موضوعات محوریِ در حال بحث، نگاه عمیق تک بعدی به مسائل، گاه نگاه سیاسی به موضوعات، کمبود یا فقدان آگاهی و توان تحلیل نسبت به موضوعات استانی، ترس و عدم جسارت بیان حقایق در جلسات و تعارف داشتن و معامله کردن بر سر سرنوشت استان و نیز کوچک تر بودن محسوس بعضی مدیران استان در برابر بزرگی مسائلی که می باید آنها را بشناسند، درباره شان بحث کنند و راه حل ارائه نمایند، تنها چند علت مهم برای این سؤال هستند. سری به پستوهای خبری بعضی از استانهای کشور بزنید و ببینید در همین چند ماهی که حتی دولت دچار برخی مشکلات اقتصادی بوده، چه اعتباراتی جذب کرده اند و چه فعالیت های بزرگی را شروع کرده اند و برای توسعه و پیشرفت، به چه کارهایی دست زده اند! نیاز به مقایسه نیست، این بار بنشینیم و کمی صادقانه و بی ریا فکر کنیم که چرا سالهاست به چنین وضعیتی در استان دچار شده ایم.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m اعلام یا ارسال بفرمایید)
دادرس مقدم – نوروز ۱۴۰۳ در حالی آغاز شد که میهمان سفره برکت خداوند و روزه
