هرم پور- چندی پیش که حمید ملانوری استاندار خراسان جنوبی در دیدار خود از یک روزنامه استانی تأکید کرده بود؛ «متأسفانه در سال های گذشته جایگاه رسانه را نشناخته ایم و به قدرت تأثیرگذاری آن پی نبرده ایم و این فهم به معنای واقعی چه در بین دستگاه های اجرایی و چه در بین مردم شکل نگرفته و به همین خاطر است که سرانه مطالعه مردم پایین است و رسانه ها هم با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند»، خیلی خوشحال شدم که مقام عالی اجرایی استان، چنین دیدِ باز و گسترده ای نسبت به مطبوعات مکتوب در استان دارد و چنان شناختی از مشکلات، دردها و رنج هایشان. استاندار به درستی به این درک رسیده بود و می گفت که «رسانه ها، حامل حق الناس هستند.» بعد از آن امیدوار بودم و البته می دانستم که این صحبت، اگر شعاری و دلخوشکنک نباشد و واقعی باشد، یک حرکت متمم هم باید داشته باشد، و منتظر بودم که حرکت بعدی استاندار را برای اضافه کردم این متمم ببینم. واقعیت این بود که خیلی از استاندارها، در همه ی این شانزده سال بعد از تأسیس استان خراسان جنوبی، لی لی به لالای ما رسانه ای ها خوانده بودند، گاهی حتی شاید بهتر و بیش از اینها، اما کمتر به مقام اجرا رسیده بود و همواره می ماند برای جشنواره ای یا مناسبتی یا مصاحبه عمومی و مطبوعاتی که در آنها به جای خبر، گاهی شعار و به جای مطلب، پُز می دادند. روز چهارشنبه هفته قبل که استاندار در جلسه شورای اداری تأکید کرد« همه دستگاه ها باید مشترک روزنامه های استان شوند و روزانه ده نسخه از نشریات استان را خریداری کنند» بی نهایت خوشحال شدم و دیدم به به، عجب متممی و عجب دستوری. استاندار دیدگاهش این است: «رسانه ها مدیران را به مردم وصل می کنند و چنانچه مردم همراهی نکنند و پای کار نباشند، هیچ کدام از طرحها و برنامه های دولت کارایی نخواهند داشت» و این دقیقاً رسالت مطبوعات و عیناً همان چیزیست که در این وانفسای اقتصادی و دردهای فراوان برای رسانه ها، به ویژه رسانه ها ی مکتوب، بوی درمان از آن به مشام می رسد. ما رسانه ای ها در این سالهای سخت اقتصادی، علیرغم همه ی مشکلات، خرقه ی درویشی به تن کرده ایم و دست گدایی به سمت هیچ ارگان و حزب و جمع سیاسی یا اقتصادی دراز نکرده ایم، تا مستقل بمانیم و تا به حق مردم و به اعتمادشان، خیانت نکنیم. در مقابل مطالبه مردم و ذوق سرشارشان و حقی که بر گردن ما دارند و در مقابل مشکلات مالی این سالها، دستهایمان خیلی جاها خالی مانده، اما خوشحالیم که مانده ایم و سربلند هم مانده ایم و مهم تر از همه، کنار مردم، همراه مردم و برای مردم مانده ایم. یادم آمد چندی قبل به مناسبت سالگرد شهادت امیرکبیر، در کتاب «جامعه شناسی نخبه کشی» نوشته رضا علی قلی می خواندم؛ «در مورد روزنامه، وجه نظر امیرکبیر،اطلاع یافتن دولت از وضع جهان و دیگر، پرورش عقلانی مردم و آشنا کردن آنها با دانش جدید و احوال دیگر کشورها بود. روزنامه را بدان جهت می خواست که بر دانش و بینش آنها بیفزاید و نیز سبب دانایی و بینایی اهالی دولت علیّه شود. امیر مقرر کرده بود که هر کس ۲۰۰ تومان در سال، حقوق دیوانی دارد، به ۲ تومان اجیر یا آبونه ی روزنامه شود و کلیه رجال و کدخدایان و رجال شهری را ثبت نام کرده بود که روزنامه، اجیر شوند و از این طریق به کم و کیف دنیا مطلع گردند». آقای استاندار؛ ما هم به شما می گوییم که دستمریزاد. خداقوت و بسی سپاس که اولاً به بعضی از مدیران عزیزت در استان که اهل رسانه و به ویژه رسانه ی مکتوب نیستند، به اشاره فرمودی که این قمپز درکردن ها به آنها نیامده و باید سوادشان و شناختشان از استان را با همین خط به خط رسانه ها بالا ببرند و دوماً در یکی از تاریخی ترین صحنه های مشکلات مطبوعاتی، اینچنین زیبا به داد مشکلات رسانه های مکتوب استانت رسیدی. اما، تمنای ما از شما این است که این ابلاغ صریح و راهگشا را به قدرت هوش و ذکاوت و تدبیر خودتان، کاش تبدیل به قانون یا بخشنامه یا دستورالعملی طولانی مدت بفرمایید که چه سایه شما بر سر این استان مستدام باشد و چه در جایی دیگر و سنگری دیگر مشغول به فعالیت باشید، باز هم این ارمغان و میراث زیبا از شما به یادگار برای استان ما و شما، سالهای سال باقی بماند و ابزار و الزام اجرا داشته باشد.پا قدم شما برای رسانه های استان بسیار پربرکت است، این پا قدم پربرکت را به عطر خوش یک ابلاغیه و شاید حتی با کمی هماهنگی کشوری، به یک قانون و الگو هم معطر بفرمایید. حرکت از شما، حمایت از ما، برکت و نتیجه هم انشاءا… از خدا.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)
