- هرم پور- با پایان یافتن مهلت رسیدگی به وضعیت صلاحیت نامزدهای انتخابات شوراها، طی ساعات آینده نتیجه این بررسی ها از سوی فرمانداری ها به داوطلبان اعلام خواهد شد. این مرحله، نفس گیر و در عین حال برای نامزدها و برای مردم، مهم است. نمی توانم به صورت جدی اذعان کنم که شهر، فضای انتخاباتی دارد، اما می توانم ادعا کنم که مردم در مرحله ی انتظار قرار گرفته اند، درباره ی انتخابات، جسته و گریخته بحث می کنند، نظراتشان را می گویند، مطالباتشان را مطرح می کنند، گاهی غر هم می زنند، رصد هم می کنند که چه کسی آمد، یا چه کسی رد یا تأیید شد، و البته، مثل همیشه، پیش بینی هایشان را هم چاشنی این بحث ها، به مخاطب، قالب می کنند. به نظرم می آید در انتخابات شوراها، همیشه یک سؤال مهم و اساسی باید پیش روی ما باشد: شهر به چه کسی نیاز دارد؟ پاسخ درست این سؤال، یک یا چند نام است، که محرمانه، با نیت خیرخواهانه، و با انگیزه و امید، روی یک برگه کاغذ نوشته می شود و به صندوق می افتد. مایل هستم این سؤال مهم را از شما هم بپرسم. واقعاً فکر می کنید شهر به چه کسی نیاز دارد؟ به یک سوپرمن؟ به یک شومن؟ به یک ارسطو یا افلاطون؟ به یک آرش کمانگیر؟ به یک رستم دستان؟ به یک فرهاد کوه شکن؟ به یک مرتاض غار نشین؟ به یک فرشته ی نجات؟ به یک چریک مبارز؟ به یک یاغی بی ترس؟ به یک سوار شمشیر به دست؟ …نه! واقعیت آن است که بیرجند به هیچکدام از این ها نیازی ندارد. شهر من، بیرجند، این روزها، به نخبه ای توانمند، آگاهی دغدغه مند، دلسوزی آزاده، تلاش گری بی ادعا، خادمی بی ریا، کوشش گری صادق، مبلغی بی هیاهو، کارآزموده ای مردمی، تجربه مندی بی خطا، بلند همتی بی خواب، چشمی بینا، گوشی شنوا، دستی توانا، قدمی استوار، متفکری صالح، نگرانی همیشه بیدار، طراحی متوازن، اندیشمندی مبرز، مدیری قاطع، نماینده ای شفاف، و در یک کلام، به یک «شهروند صادق» در جایگاهی به نام شورای شهر نیاز دارد. شهر من این روزها، خسته از بی مهری های فراوان و دردمند از فراموشی های تاریخی بی شمار، به فرهیخته ای نیاز دارد که شمال و جنوب شهر برایش یکی باشد، کوچه به کوچه شهر را بشناسند و در هوایش، نفسی کشیده باشد، تاریخش را بداند، طعم شیرینی ها و تلخی های تحمیلی این سالها بر گرده ی نالان این شهر را مدام چشیده باشد، با مشکلات، نیازها و مطالبات قشرها و حوزه های مختلف آشنا و چه بسا بر آن اشرافیت نسبی داشته باشد، مفاهیم توسعه ای شهر را بشناسند، دروازه های توسعه در شهر را پیدا کرده و برای آنها برنامه داشته باشد، مجاری این توسعه، ابزارها و نیروهایش را شناخته و چیده باشد، همه چیز شهرم را در زیبایی یا نازیبایی میدان ها و پارک ها و خیابانهایش ندیده باشد، مؤلفه های در ظاهر کم ارزش اما در باطن بسیار مهم شهر مثل نابرابری درآمدی ، سطح رفاه خانوارها، درآمد اسمی خانوارهای شهری، نرخ بیکاری و دهها مؤلفه ی اثرگذار در زندگی شهروندان را بداند و نقش تصمیم های شورا در ایجاد، کاهش یا افزایش نرخ این مؤلفه ها را بشناسد، عهده دار تصمیم های ریز و درشتش در شورا باشد و از زیر آن شانه خالی نکند. بله! شهر من به ناجی نیاز ندارد، این روزها، بیشتر به یک منجی نیاز دارد که فارغ از تبلیغ، بشنود، فارغ از هیاهو، بیند و فارغ از ترس و رابطه، عمل کند. شهر من به نماینده ای در شورا نیاز دارد که خودش یک شهر باشد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)
مقدم – مدیر شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی منطقه خراسان جنوبی گفت: فروش مرزی فرآورده‌های
