از ترخون تا نرگس جهانی
بهروزی فر -بخش گلباف در ۱۱۰ کیلومتری جنوبِ شرقی کرمان واقع شده که در مجاورت کویر لوت، از دو منطقه آب وهوایی کوهستانی و گرم و خشک برخوردار است. پیشینه این منطقه نشان نی دهد که از گذشته های دور، اغلب جمعیت ساکن در این بخش، به کشاورزی و قالیبافی مشغول بوده اند. رکود بازار فرش و خشکسالی های پی در پی که معیشت خانوارهای ساکن در این بخش را تحت الشعاع قرار داد، جوان ترها، ساز رفتن کوک کردند و ترک دیار نمودند، تا آن جا که این منطقه، رفته رفته، خالی از سکنه شد، اما در یک اتفاق بسیار کم نظیر، بخشداری گلباف در سال ۱۳۹۶ از مهاجرت معکوس به این بخش خبر داد و با بازگشت اهالی، رونق به منطقه برگشت. اما به راستی چه اتفاقی رخ داد که به یکباره ورق برگشت و دیاری که می رفت تا خرابه هایش به تاریخ بپیوندد، از دل نیستی، قد علم کرد و دوباره جان گرفت و به نوعی دیگر در تاریخ استان کرمان، ماندگار شد. ماجرا از آن جا آغاز شد که یک بانوی کارآفرین که دل به منطقه زادگاه پدری داشت، به جستجوی راهی برای برون رفت از معضل مهاجرت اهالی پرداخت. او برای نیل به هدفش، داشته های منطقه را مورد ارزیابی قرار داد و بالاخره به این نتیجه رسید که از میان انواع کشت های باغی و زراعی این دیار، گیاه دارویی ترخون، گزینه مناسبی برای درآمد زایی است. مسن ترها و آنها که پیشرفت را باور نداشتند، ایده اش را به سخره گرفتند، اما عده ای به او دل دادند و نتیجه این شد که در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد ترخونِ گلباف، به دلیل کیفیت بی نظیرش، راهی کشورهای اروپایی می شود و به عبارتی، ترخون، گلباف را جهانی کرده است. سبزی معطر ترخون، یکی از مهمترین و معروف ترین گیاهان دارویی است که سه تا چهار بار در سال از سطح مزارع برداشت می شود و به عبارتی، گیاهی برای تمامی فصول است. اهالی گلباف، محصول ارگانیک ترخون را به صورت سنتی خشک می کنند و پس از بسته بندی، روانه بازارهای داخلی و خارجی می کنند و با نرخ کیلویی ۲۰ هزار تومان به فروش می رسانند. فروش این محصول، درآمد سرشاری را برای مردم منطقه به همراه داشت و همین شد که دیگرانِ رفته، به گلباف برگشتند و همه ساله مردمان این دیار به شکرانه این نعمت، جشنواره ترخون را برگزار می کنند تا با گذر لحظاتی خوش در کنار هم، موفقیت هاشان را جشن بگیرند. موضوع ترخون گلباف و درآمد پایدار اهالی یک منطقه، از یک گیاه ریز و کوچک، نمونه ای از تحقق اقتصاد مقاومتی است. از مهمترین اصول و مبانی اقتصاد مقاومتی این است که این اقتصاد، درون‌زاست، یعنی از دل ظرفیت‌های منطقه می جوشد و مردم‌بنیاد است، یعنی اقتصادی مردمی است و با اراده، عزم، سرمایه و حضور مردم محقق می شود. کافی است کمی واقع بینانه تر پیرامون خود را بکاویم، آن گاه متوجه خواهیم شد که مشابه این اتفاقی که در گلباف و برای ترخون رخ داده را در همین حدود و حوالی خودمان، شاید به شکلی گسترده تر، می توانیم رقم بزنیم. لازم نیست راه دوری بروید، همین گل نرگس که این روزها، عطر و بویش، استان و به ویژه شهرستان خوسف را در برگرفته و حتی به گواه اخباری که به نقل از حوزه های مختلف منتشر شده است،شامه ایتالیایی ها را هم نواخته، به راحتی می تواند، زمینه ساز تحقق اقتصاد مقاومتی باشد. به گفته مدیر جهاد کشاورزی شهرستان خوسف، امسال حدود ۱۲ میلیون شاخه گل نرگس در خوسف برداشت شده و درآمد مردم این شهرستان از گل نرگس، سالانه حدود ۴ میلیارد تومان است، و این یعنی یک ظرفیت ناب، که باید قدر دانسته شود. ما هم می توانیم گل نرگس را جهانی تر کنیم، ما هم می توانیم با تولید عطر و اسانس گل نرگس، درآمدمان را از این گل زیبا بیشتر کنیم، ما هم می توانیم با قدری کار علمی، زمینه کاشت و ماندگاری این گیاه را برای طول سال فراهم کنیم، ما هم می توانیم جشنواره سالانه گل نرگس داشته باشیم، نه آن جشنواره ها که فقط بگوییم نرگس داریم، بلکه از آن ها که در کنارش تولیدات مان را به رخ بکشیم و بگوییم توانسته ایم ارزش افزوده نرگس را بالاتر ببریم و درآمد خانواده ها را افزایش دهیم و هر روز در حال توسعه سطوح زیر کشت این گیاه هستیم، از همان جشنواره هایی که در آن اعلام کنیم، مردم، سنگ تمام گذاشتند تا نرگس را ماندگار کنند. نرگس خوسف تا ترخون گلباف، تنها یک گام فاصله دارد، آن هم به اندازه همت خودمان!!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
