- بهروزی فر- دوست بزرگواری زنگ زد و با هزار قسم و آیه خواست سری به جاده سلامت بزنم و عمق فاجعه را به چشم ببینم، آن یکی هم گفته؛ دیشب برای خرید پوشک فرزندم، بعد از افطار از خانه بیرون آمدم، آن چه در جاده سلامت می دیدم را اصلاً نمی توانم قبول کنم، خواهر پرستار من، به خاطر شرایط سخت کار در بخش کرونای یکی از شهرستان ها، افسردگی گرفته و زندگی اش در حال متلاشی شدن است، آن وقت همشهری های ما بی هیچ توجه و ملاحظه ای، دوشادوش هم، حتی بدون ماسک، در حال قدم زدن و گل و بلبل گفتن اند. شهروندی هم که طی پیامکی به روزنامه، به ستاد کرونای استان برای خلوت کردن جاده سلامت، پیشنهاد داده؛ در بلوار پیامبر اعظم(ص) هر ۱۰۰ متری با بلوک و نیوجرسی، مانع ایجاد کنند. و قطعاً هدفش این بوده که شاید این مانع ها، مانع آمدن مردم شوند. وظیفه و رسالت رسانه ای، حکم کرد تا برای لحظه ای هم که شده، آن چه را ترسیم کرده بودند از نزدیک ببینم. آن چه تصویر می شود، مربوط به چهارشنبه شب یکم اردیبهشت ماه، در بلوار پیامبر اعظم حدفاصل ورودی میدان سوم سجاد شهر (میدان سید الشهدا) تا ورودی خیابان ملاصدراست. برخلاف مصوبه و تأکید ستاد کرونا و مخالفت با هرگونه تجمع ناقض سلامت؛ جمعیت قابل توجهی در محل حضور دارند، مردم دسته دسته و گروه گروه یا قدم می زنند، یا دور هم جمع شده اند و در حال خوش و بش و گفتگو هستند، یا به تخمه شکستن و بستنی خوردن مشغولند، یا در حال تفسیر آمار ابتلاها و فوتی ها، کوتاهی های دولت در محدود کردن سفرهای نوروزی و تعطیلی کامل واحدهای صنفی را تحلیل می کنند و باتفاق به این نتیجه می رسند که دولت و البته عده ای از مردم به خاطر کم لطفی های شان در شیوع بیماری و رنگ به رنگ شدن شهرها و افزایش آمار فوتی ها خیلی مقصرند. شرایط بچه ها هم در میانه جمع بزرگترها دیدنی و البته مثال زدنی است، نوباوگان بی ماسک نشسته بر کالسکه، کودکان بی ماسک دست در دست بزرگترها در حال رفتن و گروهی هم در فرصت دورهمی های بزرگترها، مشغول بازی و بده بستان توپ و فرفره و… حتی خوراکی! تعدادی از بچه ها هم بر روی وسایل ورزشی مسیر، تنی می آزمایند و چند نفری هم دوچرخه سوارند و نوبتی از هوای خنک شبانگاهی لذت می برند، البته اگر ازدحام جمعیت و دوچرخه های بزرگترها اجازه بدهد. فروشنده های حاشیه میدان به شدت گرفتارند، استقبال خوب مردم از آن چه عرضه می کنند، آن هم در فاصله بین افطار تا سحر که باید جبران نخوردن های طول روز بشود، سرشان را حسابی شلوغ کرده است. بر و بچه های پلیس راهور، خودروی شان را در حاشیه میدان، مماس بر خط وسط بلوار پارک کرده اند و سه چهار نفری مشغول صحبت می باشند. خودروی نیروی انتظامی هم که با چراغ گردان، آرام آرام در طول مسیر در حال حرکت است و خودی نشان می دهد. باز هم برخلاف مصوبه و تأکید ستاد استانی مدیریت بیماری کرونا، تعدادی خودرو در حاشیه بلوار پارک شده اند، خودروی تیبای سورمه ای رنگی هم با سرعت از سمت راست وسایل نقلیه در حرکت، مدام در حال سبقت گرفتن است. تعدادی از شهروندان نیز سوار بر ماشین، اطراف را دید می زنند و به شلوغی مسیر، عجیب کمک می کنند!! صحنه ها قابل هضم نیست، یا تصاویری که از پیامک های جریمه در فضای مجازی منتشر می شود، ساختگی است یا مالکین خودروها آن قدر تمکن مالی دارند که جریمه های احتمالی برای شان رقمی نیست، یا رأفت و شفقت و صد البته چشم پوشی پلیس، در این شب ها خیلی شامل حال مردم می شود. متأثر از صحنه های فاحش نقض قانون در جاده باصطلاح سلامت، راهی خانه می شوم و با دیدن مغازه هایی که بازند و کسبه ای که مشغول کار، این جمله دوست بزرگواری ذهنم را مشغول می کند؛ “ما هیچ کدام مان عزمی بر قطع زنجیره کرونا نداریم”!!!! و این همه بی توجهی در حالی رقم می خورد که مقالات پژوهشی پزشکی به این اشاره دارند که؛ “ به نظر پژوهشگران، ابتلا در محیط باز، اصلاً بعید نیست و اگر چه هوای باز ویروس ها را پراکنده و به تبخیر سریع ذرات مایع یا قطرات کوچکی که هنگام تنفس یا حرف زدن از دهان خارج می شود کمک می کند،اما حتی در فضای باز هم موارد معدود انتقال بیماری مشاهده شده است، بنابراین خطر در فضای باز کم است، اما صفر نیست”. بررسی های انجام شده در چین هم حاکی از این است که؛” اگر دو نفر ۱۵ دقیقه رو در رو صحبت کنند همین ارتباط برای انتقال ویروس کافی است”. “ عبور از کنار عابران در خیابان، یا آهسته دویدن از کنار یک فرد دیگر به معنی آن است که شما حداکثر برای چند ثانیه به هم نزدیک هستید” . پروفسور کات نواکس، از مشاوران دولت بریتانیا در یک اظهار نظر شخصی می گوید که “ما نمی خواهیم مردم از عبور از کنار یکدیگر در خیابان هم وحشت داشته باشند”، اما او هشدار می دهد که؛” اگر دوستانی برای مدتی طولانی حتی در فضای باز همراه هم باشند، ممکن است با خطر انتقال ویروس مواجه شوند” . او می گوید؛ دویدن در کنار کسی یا پیاده روی پشت سر او برای ۲۰ دقیقه یا بیشتر که البته با دم و بازدم همراه است، ممکن است مشکل آفرین باشد، و واقعیت ناراحت کننده این است که بزرگترین خطر برای شما تماس با افرادی است که می شناسید.” تحقیقات نشان می دهند؛ “اگر فرد آلوده، داخل دست خود سرفه کند و سپس آن را روی یک سطح دیگر پاک نماید، ممکن است ویروس ساعت ها در آنجا زنده بماند”(قابل تأمل برای آنها که بر نیمکت های مسیر جاده سلامت می نشینند تا استراحت کنند، هم آنها که با وسایل ورزشی به سلامت خود کمک!!! می کنند، و هم والدینی که برای آرامش خیال خود، بچه ها را به وسایل بازی و ورزشی مسیر می سپارند) . “ کارشناسان در ایالات متحده، ویروس را روی دسته سطل های زباله و دکمه های چراغ عبور عابر پیاده یافته اند و آنها معتقدند که؛ تماس با این سطوح ممکن است منجر به شیوع بیماری شود اگرچه خطر انتشار ویروس از طریق تماس با فضای باز سطوح در مقایسه با سایر راه ها نسبتاً کم است اما خطر ابتلا منتفی نیست”. نظرات کارشناسی و تحقیقات پزشکی را که مرور می کردم، جلسات ستاد کرونا، قبل از ایام محرم و صفر را به خاطر آوردم و این که علت اصلی مخالفت با دسته روی ها و زنجیر زدن ها و… همین احتمال جابه جایی ویروس در کسری از ثانیه بین عده ای از افراد بود که به راحتی می توانست به لایه های بعدی نفوذ کرده و جمع بسیار زیادی را مبتلا سازد. و باز هم به همان حرف می رسم؛ “هیچ کدام مان عزمی بر قطع زنجیره کرونا نداریم”!!!!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
اعتمادیان – رییس اداره ایمنی و ترافیک اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده
