هرم پور-  بالاخره زحمات آن ده درصد از عزیزانی که در این ماه ها تلاش کردند همه ی کوشش های نود درصد دیگر از شهروندان عزیز ما را لگدمالِ بی مبالاتی ها و غفلت ها و سهل انگاری ها و ساده لوحی های خودشان بکنند، روز دوشنبه به نتیجه نشست و ورود کرونای مرگبار انگلیسی به استان و به شهر بیرجند، رسماً تأیید شد. خواستم به این وسیله و از همین جا، به همه ی این عزیزان خداقوت و خسته نباشیدی عرض بکنم و بگویم؛ دست مریزاد! عالی عمل کردید! ماه ها از خانه بیرون نیامدن و رعایت شیوه نامه های بهداشتی و دورکاری های اداری و بسته شدن مدارس و دانشگاه ها و محدودیت های ترددی را به بهترین وجه، زیر چکمه ی غرض ورزی ها و دگم اندیشی ها و ابلهانه فکر کردن ها و بی خیالی ها و خودرأیی هایتان  لِه کردید و دروازه های شهر را برای ورود کرونای انگلیسی، آماده و مهیا نمودید.اجر دنیا و آخرتتان با مغضوبین درگاه حق و آه و نفرین خانواده هایی که از این روزها به بعد، عزیزانشان را به خاطر بی خیالی هایتان از دست خواهند داد، تا ابد گریبان گیر زندگی هایتان. بروید خوش باشید و احیاناً باز هم اگر حرص دورهمی های خانوادگی و عقده ی مراسم عقد و عروسی بدون رعایت شیوه نامه ها و ولع مسافرت های غیرضروری و طمع فرار از قانون را می خورید، راحت و بی دغدغه، به ادامه ی خرابکاری های انسانی و اجتماعی تان بپردازید! این ها را گفتم که به آن دسته از عزیزانی که اینچنین با بی خیالی هایشان به دور گردن شهر و استانمان، دوباره طناب قرمز مرگ را پیچیدند عرض بکنم؛ تاریخ، مردم و خانواده هایی که قرار است پس از این عزیزانی را که خدای ناکرده احتمالاً به دلیل وحشی تر بودن کرونای انگلیسی، جوان و حتی کودک و خردسال باشند را از دست بدهند، تا ابد شما را نخواهند بخشید و به همه ی اینها اضافه کنید کادر درمان خسته ای را که می رفتند تا دمی در سایه کاهش نسبی بیماران، رمقی دوباره بگیرند و مغازه داران و اصنافی را که می رفتند تا چند روزی مانده به عید، ضررها و زیان های وحشت بار یکسال کروناییشان را کمی جبران بکنند و ادارات و دانشگاه ها و مدارسی که به امید کم شدن بیماری بازگشایی بودند و پدر بزرگ ها و مادربزرگ ها و هزاران هم استانی و هم شهری دارای بیماری های زمینه ای را که یک سال است گوشه نشین خانه ها شده اند و امیدوار بودند کمی مانده به عید، تنی به نور خورشیدِ سلامتی آشنا کنند و دل و جانی  به عطر خوش آسودگی خیال، راحت نمایند. مـتأسفانه کرونای انگلیسی آمد و مشخص نیست این بار در سایه هجوم بی امان و مرگبارش در شهر بیرجند یا در سطح استان، چند ده یا چندصد فوتی روی دستمان بگذارد. کادر ایثارگر و مجاهد درمان استان، همراه با هزاران خستگی بی شمار، تلاششان را خواهند کرد، مسئولین باز هم بر رعایت شیوه نامه ها تأکید خواهند نمود، ستاد کرونا قطعاً تصمیم های جدی خواهد گرفت و احتمالاً محدودیت هایی اعمال خواهند شد، اما سؤال مهم و اساسی این است که با بخشی از مردم که نمی خواهند یا نمی توانند بفهمند که موضوع کرونا، آن هم انواعی از جهش یافته های خطرناکش به هیچ وجه شوخی نیست، چه باید بکنیم؟ با بخشی از شهروندان که اینچنین بی خیال، نه شیوه نامه ای رعایت می کنند، نه محدودیتی را بر می تابند، نه از مراسم و مسافرت و دورهمی هایشان می گذرند،  نه برای جان خودشان ونه برای جان اطرافیانشان ارزشی قائلند و صد البته هر روز با این عدم رعایت ها، قتل نفس می کنند و خود، بی خبرند، چه باید کرد؟ اجازه بدهید بدون تعارف بگویم در این یکسال، بخش محدودی از جامعه شهروندی ما دچار بیماری فلجِ فهم و دگرگونی درک و نقص اندیشه و کمبود یا نقصان دانایی و آگاهی درباره ی اثرات مرگبار کرونا شده است. این بخش از جامعه، به هر دلیل دچار عقب ماندگی ذهنی و فکری از درک واقعیت خطر است و همه چیز را یا به شوخی گرفته یا به لج بازی های اجتماعی با نظام و تسویه حساب های سیاسی و حکومتی تعبیر می کند و یا هم برای خودنمایی و غرور و تظاهر به قدرتی نامعقول، عمداً از اجرای شیوه نامه ها سر باز می زند. به نظرم می آید خطر این سندرم واگیر، برای آینده کشور ما، از کرونا هم خطرناک تر است، سندرمی که من آن را سندرم «عدم تشخیص موقعیت» یا خطای راهبردیِ «اشتباه عمدی در فهم شرایط» می نامم. احساس می کنم وقت آن رسیده همگی برای رعایت جان خودمان هم که شده، دست به دست هم بدهیم و با استمداد از قانون، این گروه از شهروندان بی مبالات را به دست ادب قانون بسپاریم و نیشتری قانونی و قهری و قضایی بر گرده های مبارکشان بزنیم تا اینچنین با سرنوشت جامعه و مردمی که با هزاران امید، به فردای بهترشان می اندیشند، بازی نکنند و به شهروندان خودشان، خیانت ننمایند. خیلی مواظب باشید. در کنار ما و شما، چنین شهروندانی هم زندگی می کنند که خطرشان، از خطر کرونا، برای هیچکداممان، نه تنها کمتر نیست، بلکه گاهی به مراتب، بیشتر هم هست و بیشتر هم خواهد شد.

(لطفاً نظرات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)