دیشب وقتی ماشینم را داخل پارکینگ می بردم صدای عجیبی از گوشه دیوار و پشت یک سطل زباله را شنیدم وقتی نزدیک شدم دختری ۸ ساله که مادرش او را در بغل گرفته بود و داشت با به آغوش کشیدنش جلوی سرما خوردنش را می گرفت را دیدم وقتی از وضعیتش جویا شدم واقعا شرم کردم که ما در جامعه ای زندگی می کنیم که آرزوی آن دختر بچه یک لیوان حتی به قول خودش لب پریده بود که بتواند یک بار در آن آب یا چایی بخورد و این درحالی است که صفحات روزنامه آوا هر روز پر از آمار رزمایش و کمک و حمایت از اقشار ضعیف است . شک کردم و گفتم نکند ایرانی نیست که حداقل ها را هم برایش تامین نکرده اند اما هم وطن بود و آنقدر مناعت طبع داشت که به سختی حداقل کمکی که می توانستم به او بکنم را قبول کرد . آقایان مسئول از حسن نیت شما در کمک های مردمی ممنونم و معتقدم به هر حال هر کار بزرگی اشتباهاتی هم شاید داشته باشد اما آن اقلامی که به اسم سبد غذایی و کمک های مردمی توزیع می شود حق الناسی است که باید افرادی از جامعه به آن دسترسی داشته باشند که نیازمند واقعی اند اما بارها گفته شده سبک و روال توزیع این بسته ها اصلا متناسب با نیازمندان واقعی نیست . فقط می خواهم تاکید کنم که نیازمند واقعی توانی برای درخواست در نای و گلویش نمانده و دادخواه این جماعت خود خداست هواسمان باشد که در توزیع امانت خدا به انحراف نرویم. پیش از اینها در آوا خواندم که استاندار وقت گفته بود باید بانک های اطلاعاتی و آمار نیازمندان واقعی بین دستگاه های مختلف امدادی و خیرین هماهنگ و یک دست شود تا به همه برسد و بعضی ها چند تا چند تا نگیرند و یا بعضی ها که اصلا نیاز ندارند به آنها تعلق بگیرد در حالی که نیازمندان واقعی بمانند که با این وضعیت معلوم است این اتفاق نیفتاده است . از استاندار جدید و مدیر کل کمیته امداد استان که انسان پای کار و دقیقی هستند انتظار داریم محوریت این موضوع را به دست بگیرند و با سر جمع کردن همه موسسات و ادارت و نهاد های حمایتی برای یک بار هم که شده این معضل را حل کنند و نیازمندان واقعی جدید را هم شناسایی و در سبد حمایتی استان قرار دهند . دیدن صحنه هایی مثل آنکه من دیدم شاید برای ما عادی شده باشد ولی بی توجهی به آن بدون شک عقوبت الهی خواهد داشت.