دکتر غلامحسین شکوهی،
پدر علم تعلیم و تربیت ایران
دکتر غلامحسین شکوهی پدر علم تعلیم و تربیت ایران و وزیر آموزش و پرورش کابینه مهندس مهدی بازرگان در چهارم تیرماه ۱۳۰۵ در شهر خوسف متولد شد. شکوهی سال ۱۳۱۱ به مدرسه ای در خوسف، محل تولدش رفت. مدرسهای که به نام عارف و شاعر معروف، ابن حسام خوسفی نام گرفته بود. غلامحسین شکوهی در سال ۱۳۲۳ با رتبه ممتاز از دانشسرای بیرجند فارغ التحصیل شد و به روستای خود خوسف بیرجند بازگشت تا آموزش رسمی کودکان هم دیاری خود را آغاز کند. پس از دو ماه به زاهدان منتقل شد، اما به دلیل بیماری مادر به آنجا نرفت، به روستای گل منتقل شد و پس از چهار ماه دوباره به خوسف بازگشت. شکوهی در سالهای ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۸ با قانون کفالت مادر از خدمت سربازی معاف شد، اما با فوت ناگهانی مادر در سال ۱۳۲۸ به سربازی اعزام شد و پس از طی دوره دانشکده افسری، بقیه خدمت را با درجه افسری در اصفهان به پایان رساند. وی پس از سربازی به بیرجند بازگشت و تا سال ۱۳۳۲ در دبیرستانهای بیرجند به تدریس پرداخت. شکوهی عطش آموختن داشت و این میل به دانشاندوزی بود که او را به تهران کشاند تا در رشته ادبیات فارسی دانشسرای عالی تحصیل خود را ادامه دهد.او در سال ۱۳۳۵ با رتبه اول فارغ التحصیل شد؛ امتیازی که مجوز اعزام او را به سوئیس فراهم کرد. سفری که دستاورد آن نه تنها مدرک دکترا بود، بلکه فرصت درک محضر استادانی چون “پیاژه” و “دوتران” را فراهم کرد. در سال ۱۳۴۰ بود که شکوهی در رشته علوم تربیتی از دانشگاه ژنو فارغ التحصیل شد. و به تدریج در دانشکده علوم تربیتی دانشگاه تهران، تربیت معلم ورامین و دانشگاه فردوسی مشهد تدریس در حوزه ه ای آموخته اش را آغاز کرد. شکوهی در سال ۱۳۴۵ با عنوان استادیار به دانشکده علوم تربیتی دانشگاه تهران منتقل شد جایی که علاوه بر ۲۷ سال تدریس موفق و سازنده، سالهایی را به کارهای اجرایی از جمله مدیریت گروه و ریاست دانشکده علوم تربیتی پرداخت.او از نظریه پردازان طراز اول کشور در زمینه مسائل تعلیم و تربیت است. تجربه طولانی شصت ساله معلمی را دارد.
توحید، اصلی ترین و مهم ترین پیام بعثت است
وز مَبْعَث بر پایه باورهای اسلامی، روزی است که رمحمد (ص) ،، به درجه پیامبری برگزیده شد. او در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند.. مبعث حضرت محمد (ص) روزی است که پیامبر اسلام از سوی خدا برای هدایت بشر و راهنمایی دایمی انسان‌ها برانگیخته شد. مطابق با نظر شیعه، بعثت آن حضرت در ۲۷ رجب سال چهلم عام الفیل در چهل سالگی واقع شد. حضرت محمد (ص) در سال ۴۰ عام الفیل، همزمان با سال ۱۳ پیش از هجرت پیامبر اسلام، در غار حرا، توسط (جبرئیل) و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند.روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیرها می دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت می زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می خلید و چه زخم هایی دل عاطفه ها را می خَست. روز مبعث، روز مرگ قساوت ها و شرارت ها بود؛ روز مرگ کرامت هایی که به پای بت ها قربانی می شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش های ناروا بود.
موزه مفاخر و مشاهیر ملی بیرجند
موزه مشاهیر در خانه تاریخی پردلی واقع در بافت تاریخی بیرجند دایر شده است. منزل پردلی به عنوان یک خانه تک هسته ای به تبعیت از اهداف مذهبی و اجتماعی خاصی ساخته شده است بطوریکه اجزاء و عناصر بکار رفته در آن نمایانگر این خصوصیات ویژه بوده و منازلی با چنین ویژگی هایی به مراتب در سطح شهر کمتر از منازل مردم عادی یافت می شده است زیرا ساخت چنین بناهایی بستگی به قدرت مالی و طبقات اجتماعی خاص داشته است . این بنا با رعایت اصل درون گرایی اسلامی ، در دو طبقه و به صورت حیاط مرکزی ساخته شده و دارای ورودی هشتی ، صحن ، طارمی ستوندار و اتاق های متعدد است . سردر بنا با تزئینات آجرکاری با طرح های هندسی و با قوس جناغی ، زیبایی خاصی به بنا بخشیده است .منزل پردلی به عنوان یکی از منازل زیبا و قدیمی بیرجند یادگاری است از معماری دوران قاجاریه نشات گرفته است.
