هر روز یک هدیه است
زندگی فوق العاده ارزشمند است اما در یک لحظه می تواند به بدترین ها تبدیل شود. وقتی این اصل را ملکه ذهنتان کردید، دیگر امکان ندارد ساعات پر ارزش روزانه تان را به دفع الوقت بگذرانید. ایده هایتان را دنبال می کنید و از وقتتان نهایت استفاده را می برید. اگر شما طوری زندگی کنید انگار “امروز آخرین روز زندگیتان است.” خواهید دید چه احساس قدر دانی نسبت به هرچیزی که در اطرافتان وجود دارد پیدا خواهید کرد.
با این احساس قدر دانی شما برنامه هایتان را سریع تر اجرا خواهید کرد، سخت تر تلاش خواهید کرد و باهوش تر عمل خواهید کرد. این انگیزه فوق العاده قوی به شما خواهد داد تا به درجه بالاتری از موفقیت دستیابید.

شهادت امام رضا علیه السلام

شهادت امام رضا علیه السلام بنابه قول مشهور در بین شیعه، در روز ۳۰ صفر سال ۲۰۳ هجری قمری واقع گردیده است. آن حضرت توسط مامون خلیفه عباسی و با خورانده شدن سم به شهادت رسیدند. رویداد شهادت امام رضا (ع) بوسیله زهر در شهر طوس، در روایاتی از پیامبر یا ائمه اطهار علیهم السلام، سال ها پیش از آن حضرت پیش بینی شده بود. به عنوان نمونه شیخ صدوق به سند خود از نعمان بن سعد روایت کرده که گفت: امام علی بن ابیطالب علیه‎السلام فرمود: به زودی مردی از فرزندان من در سرزمین خراسان از روی ستم و جور به زهر کشته می‎شود، اسم او اسم من، و اسم پدرش اسم موسی بن عمران است بدانید هر کس او را در غربتش زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می‎آمرزد و لو این که به تعداد ستارگان و قطرات باران و برگ درختان باشد.و سید هاشم بحرانی در مدینه المعاجز می‎نویسد: از سلیمان بن حفص مروزی روایت شده که گفت: از موسی بن جعفر (ع) شنیدم که می‎فرمود:پسرم علی را با سم مظلومانه به قتل می‎رسانند و او در جنب قبر هارون در طوس مدفون می‎شود، کسی که او را زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت نموده است.همچنین دسته ای از روایات از خود امام رضا علیه السلام نقل شده که در آن از شهادت خود به دست مامون و از دفنش در طوس کنار قبر هارون خبر داده است، آگاه باشید هر کس مرا در غربتم زیارت کند خداوند به او اجر صدهزار شهید و صدهزار صدیق و صدهزار حج و عمره کننده و صدهزار جهادگر می‎نویسد.

رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام مجتبی (ع)
۲۸ماه صفر سالروز رحلت برترین آفریده خدا محمد مصطفی (ص) است. وجود مقدسی که خداوند متعال تمام جهان را به یمن او و عترت پاکش آفرید و نور او اول مخلوق خداوند است. پیامبری که خداوند حکیم بارها در قرآن کریم او را ستوده است.سخن در فضایل و مناقب آن حضرت بسیار است،اما آنچه در این مقام باید گفت عظمت مصیبت خاتم الانبیاء (ص) است؛ تا آنجا که امام باقر (ع) می فرماید: هر کس به مصیبتی گرفتار شد، پس باید مصیبت خود را نسبت به پیامبر الانبیاء (ص) بیاد آورد پس همانا که مصیبت پیامبر از بزرگترین مصیبتهاست.در روایات ما گزارشهای متعددی از آخرین روزهای حیات شریف رسول خدا الانبیاء (ص) و نیز آخرین لحظات آن حضرت نقل شده است از جمله:صحیح بخاری معتبرترین کتاب اهل سنت چنین نقل می کند: «زمانی که حال تب بر پیامبر شدید شد فرمود: کاغذی بیاورید تا برایتان نوشته ای بنویسم که پس از آن گمراه نشوید. عمر گفت: تب بر پیامبر خدا غالب شده است وکتاب خدا نزد ماست و برای ما کافی است. پس اصحاب حاضر در جلسه با هم اختلاف پیدا کردند و بگو مگو زیاد شد. پیامبر فرمودند: از نزد من برخیزید و شایسته نیست در نزد من تنازع کنید. پس ابن عباس خارج شد در حالی که می گفت: مصیبت! و تمام مصیبت! زمانی بود که بین رسول خدا و نوشته او مانع شدند.» از طرفی بنابر نقلی این روز مصادف با شهادت سبط اکبر رسول خدا، امام حسن مجتبی (ع) است، امامی که پیامبر خدا او را سیدِ جوانان اهل بهشت معرفی کرد. آن حضرت در طول مدت حیات خویش با ستم ها و جفاهای فراوانی مواجه شد، پای مبارکشان را مجروح نمودند. بی آنکه بدانند یا بخواهند بپذیرند که امام چرا صلح کرد!