بهروزی فر -این را مطمئنم تجربه کرده اید و صابون این اتفاق قطعاً به تن شما هم خورده است. سر درد شدیدی دارید، یا معده تان می سوزد، یا گوش تان گزگز می کند، یا پای تان پیچ خورده، یا… و یا دندان درد دارید، هر کدام از اینها مقدمه گذر از یک فرآیند طولانی است.
درد اَمان تان را بریده و فکر و خیال اینکه نکند سرطان گرفته باشید و… هم رهاتان نمی کند، دوا و درمان های خانگی و باصطلاح خود درمانی هاتان هم که نتیجه نداده، حالا دیگر ناگزیرید برای مراجعه به پزشک اقدام کنید، اولین گزینه مشورت با دیگران است تا بهترین متخصص مربوطه را از روی نشانه ها و راهنمایی های دیگران بیابید و دست به کار شوید.
پزشک تان که مشخص شد، برای نوبت گیری اقدام می کنید اگر آشنایی داشته باشید و معرِّفی و حلقه وصلی، که شانس تان زده است، نوبت مراجعه تان تلفنی تعیین می شود و راهی می شوید اما وای به روزی که در شمار آن نود و اندی درصد جامعه باشید که دست شان به هیچ جایی بند نیست، حالا باید خودتان دست به کار شوید، اگر پزشکی که به شما معرفی کرده اند در کلینیک های تخصصی مطب دارد یا لطف کرده و نامش را در این اپلیکیشن های مجازی مثل دکتر دکتر و نوبت ۲۴ و… وارد کرده که باید اینترنتی به دنبال وقت حضور نامبرده در کلینیک و زمان های خالی نوبت دهی بگردید، وگرنه کفش و کلاه کنید و حضوری برای گرفتن نوبت اقدام نمایید.
فرقی نمی کند، در هر دو مدل، اولین مهلت هایی که برای مراجعه تان تعیین می شود، با آن شرایط طاقت فرسای تحمل دردتان همخوانی ندارد، اما چاره ای جز تن دادن به این قاعده ندارید.
قطعاً در همین مرحله نوبت گیری، شما هم با لیستی مواجه می شوید که روی در مطب نصب شده و هر کدام از مراجعین خود، نام شان را نوشته اند و شما هم در ادامه نام تان را ضمیمه می کنید و وقتی براساس هم لیست به مطب می آیید تازه متوجه می شوید آن فهرست بلند بالا وجاهتی ندارد و مورد پذیرش نیست، یا اینکه روی در، کاغذی را می بینید که تأکید می کند نوبت دهی فلان ساعت است و شما باید بیایید و داخل کوچه در صف بایستید تا منشی محترم از راه برسند و در را باز کنند و یکی یکی نوبت ها را تعیین نمایند و به بعضی ها هم بگویند پذیرش امروزمان دیگر تکمیل شد.
متأسفانه! کلاس کار است یا تعدد مراجعات به واسطه کثرت بیماری ها یا کمبود پزشکان متخصص یا هر چیز دیگری، نوبت ها از هفته فراتر رفته اند و در اغلب مطب ها و کلینیک ها به ویژه دندانپزشکی ها و ارتوپدی ها و… نوبت دهی ها از یکی دو ماه بعد هم دورتر رفته اند… و این شمایید که باید تحمل درد را یکی دو ماه به جان بخرید تا بتوانید روی ماه پزشک تان را ببینید و روال درمان را آغاز کنید و چه بسا همین فاصله نوبت دهی تا مراجعه، همان وقت طلایی درمان باشد که شما به راحتی از دست داده اید و تازه از بد ماجرا، درمان شما با همان مراجعه و معاینه اول که شروع نمی شود، بلکه شما باید پا به میدان سونوگرافی و رادیو تراپی و آزمایشگاه و… بگذارید که هر کدام مستلزم دریافت نوبت است و طی شدن فرآیندی زمان بَر را می طلبد.
حالا به این روال مُطَوَّل، این بخش را هم اضافه کنید که وقت تان را مثلاً ساعت ۱۷ تعیین کرده اند اما عملاً با یکی دو ساعت تأخیر ویزیت می شوید، آن هم به این دلیل که یا پزشک محترم باری به هر جهت سرِ وقت همیشه نیامده اند، یا زمان مفید حضور بیمار در مطب برای معاینه درست تخمین زده نشده، یا نورچشمی ها و سفارشی هایی که بی وقت قبلی می آیند و می بایست به موقع وارد شوند و کارشان راه بیفتد، وقت شما را نادیده می گیرند و این انتظار طولانیِ ماندن در مطبی که نه صندلی و نیمکتی برای نشستن دارد و نه فضای لازم برای پذیرش آن همه بیماری که طبق وقت های تعیین شده منشی مراجعه کرده اند و نه تهویه ای مطبوع که بتواند شرایط را برای حضور مساعدتر کند، و نه… تازه، روی در سرویس بهداشتی اش هم کاغذی نصب شده که نوشته اند؛ سرویس خراب است!
ویزیت هم که می شوید، باز باید در صف داروخانه بایستید و گرما و سرمای محیط را تحمل کنید تا بتوانید راه درمان را آغاز نمایید، آن هم به این امید که تشخیص پزشک درست باشد و شما خیلی زود نتیجه بگیرید و ناچار نباشید این راه رفته را دوباره گَز نمایید.
به راستی این روند که در اغلب تخصص ها و شهرها جاری و ساری است و درمان بیماران را با خلل و خدشه همراه می کند، هیچ راه درمانی ندارد؟!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
