سلام. در این شرایط که فضای استان درگیر چند موضوع مهم و چالشی است بهتره یک خاطره تعریف و سپس به موضوع مهمی بپردازم. یک روز در یک کلاس یکی از همکلاسی ها نسبت به موضوعی از استاد ایراد گرفت و به اصطلاح نقدی را مطرح کرد در جواب آن انتقاد استاد بیان کرد که خب حرفتونو درست می دونم اما چه راه جایگزینی را پیشنهاد می دهید؟ همکلاسی ما فقط گفت راهی ندارم فقط ایرادمو گفتم که در جواب استاد گفت زمانی نقد کنید که پیشنهاد عملی داشته باشید. ببنید فقط انتقاد کردن که کارساز نیست اینکه بشینیم از همه چی ایراد بگیریم و نقد کنیم یعنی کار را درست انجام دادیم؟ خب بعد از انتقاد کردن چه وظیفه ای داریم و نباید راه حلی برای رفع مشکل داشته باشیم. متاسفانه تو استان ما اکثرا فقط تا مرحله انتقاد کردن بلد هستند. به زمین و زمان گیر می دهند و همه رو بازخواست می کنند بدون اینکه راه حل جایگزینی برای حل مشکلات داشته باشند. اینکه شما فقط دولت را نقد کنید، به مسئولان بتوپید که کارساز نیست بلکه باید راه درست هم نشان دهید و همه شرایط محیطی، زمانی و… را هم بسنجید. همین الان فضای استان ما انتقاداتی درباره برخی از موضوعات وجود دارد که منتقدان با اینکه افراد بسیار دلسوزی هستند اما این گزاره نقد را فراموش کردند که یک نقد درست همراه با راه جایگزین هست و زمانی که هیچگونه پیشنهاد عملی و منطقی برای بهبود آن مشکل ارائه نمی شود، طبیعتا نه تنها آن مشکل رفع نمی شود بلکه ادامه دار خواهد بود و ادبیات انتقادی هم به مرور زمان به گفتمان رادیکال همراه می شود. ما شرایط محیطی هم درک نمیکنیم که در چه زمانی هستیم، چه محدودیت هایی داریم و از آن بدتر شرایط را جوری پیش می بریم که نه تنها ان مسئول جرات پیش بردن کارها را نداشته باشد بلکه در جای دیگر یک سرمایه گذار تمایلی به حضور نداشته باشد که البته نباید اینگونه باشد و این انتظار می رود از همه دلسوزان که نقدی مطرح می کنند به طور شفاف راه حل جایگزین آن را هم بیان کنند که قابلیت اجرایی شدن نیز داشته باشد. امیدوارم در استان ما به این موضوع برسیم که نقد خوب همراه با پیشنهاد است وگرنه به نظرم هیچ ارزشی ندارد و هیچ کاری هم نمی شود